ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 497

“ช่วย… ช่วยด้วย...” ท่านอาฉินพยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง นางยกขาขึ้นแล้วเตะประตูห้องขังเพื่อดิ้นรน แต่มือของลั่วชิงยวนกลับบีบคอนางไว้แน่น มือนั้นซีดขาวจากการออกแรง ทำให้ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

ท้ายที่สุด ผู้คุมขังก็รีบเข้ามาช่วยท่านอาฉินจากลั่วชิงยวนได้ทัน

ท่านอาฉินที่ได้รับการช่วยเหลือแล้วล้มลงกับพื้น นางหอบหายใจแรง เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนที่ประตูห้องขัง จิตใจของนางก็เต็มไปด้วยชื่อลี่เซียงและร่างของลิ่นฝูเสวี่ย

นางพยายามตั้งสติเพื่อสงบอารมณ์ ปกปิดความกลัว และจ้องมองไปยังลั่วชิงยวน

“ดูเหมือนเจ้าจะเป็นพวกมิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตากระมัง?! โม่เซียนอวี้ได้ร้องทุกข์กับองค์จักรพรรดิแล้วว่าเจ้าเข้าหาองค์ชายเจ็ดและได้รับทรัพย์สมบัติของราชวงศ์ไปมากกว่าสามแสนตำลึงอย่างมิชอบ เรื่องนั้นเล่าลือไปทั่วทั้งศาล!”

“อ๋องผู้สำเร็จราชการกังวลใจอย่างยิ่งหวังเพียงจะปกป้ององค์ชายเจ็ดให้ได้ เจ้าคิดว่าเขาจะยังห่วงใยชีวิตและความตายของเจ้าอีกหรือ?”

“จะไม่มีผู้ได้มาช่วยเจ้าได้แน่!”

“หากเจ้าละทิ้งโอกาสที่ข้ามอบให้ เช่นนั้นก็นอนรอความตายอยู่ที่นี่เถอะ!”

หลังจากที่ท่านอาฉินพูดจบ นางก็สวมเสื้อคลุมกับหมวกแล้วจากไปด้วยความโกรธ

หลังจากที่ทุกคนจากไป บรรยากาศโดยรอบก็กลับคืนสู่ความเงียบงันอีกครั้ง

ลั่วชิงยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ตระหนักได้ว่าคำให้การของโม่เซียนอวี้สามารถพิสูจน์ได้ว่านางมิใช่คนขององค์ชายเจ็ด

ในเมื่อไม่มีทั้งงานอภิเษกหรือหนังสือสมรส เช่นนั้นสิ่งที่นางพูดจะสามารถใช้เป็นหลักฐานได้อย่างไร?

แต่เมื่อดูท่าทางมุ่งมั่นของท่านอาฉินแล้ว ดูเหมือนว่าในครั้งนี้ องค์ชายเจ็ดจะประสบปัญหาจริง ๆ แล้ว

แต่เมื่อพิจารณาดูแล้ว เขามีสถานะเป็นถึงองค์ชาย แม้ว่าจะใช้เงินไปมากมายเพียงใด แต่เงินนั่นก็เป็นของท่านตาเขา หาได้เกี่ยวอันใดกับราชวงศ์ไม่

เขามิควรจะต้องโทษหนักเช่นนี้

เป้าหมายของอีกฝ่ายคือเพียงการขัดขวางองค์ชายเจ็ดและอ๋องผู้สำเร็จราชการเท่านั้น เพื่อที่จะฆ่านางได้โดยง่าย!

บัดนี้นางต้องคิดแล้วว่าจะทำเช่นไรต่อไป

ณ ขณะนี้

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ด้านนอกอีกครั้ง

“นำตัวผู้ต้องสงสัยฝูเสวี่ยไปพิจารณาคดี!”