ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 498

ลั่วชิงยวนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ใต้เท้า ท่านกล้าลงไม้ลงมือรุนแรงกับข้าอย่างนั้นหรือ?”

“ใต้เท้าเหอ ท่านเองก็รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชายเจ็ดกับท่างอ๋องผู้สำเร็จราชการที่มีต่อข้า เช่นนั้นท่านมิกลัวว่าพวกเขาจะซักถามเรื่องนี้กับข้าในภายหลังหรือ?!”

ไม่ว่าเจ้าหน้าที่ผู้นี้จะมีอำนาจบาตรใหญ่เพียงใด เขาก็มิกล้าละเมิดต่อองค์ชายแน่ มิต้องพูดถึงอ๋องผู้สำเร็จราชการองค์ปัจจุบันเลย

ในขณะนั้น นางเห็นสีหน้าสับสนของใต้เท้าเหอ ก่อนที่เขาจะพูดอย่างอาจหาญว่า "ลงนามในหลักฐานคำให้การนี้เสีย แล้วค่อยมาว่ากัน! มิฉะนั้นหาอย่าได้มีการต่อรองใดทั้งนั้น!”

ผู้คุมเข้ามาหานางอีกครั้งพร้อมกับแผ่นเหล็กร้อนสีแดง

แต่ในขณะนั้น ลั่วชิงยวนมองเห็นไอสีเขียวปนดำจาง ๆ ปรากฏกลางหว่างคิ้วของใต้เท้าเหอ และพลังงานนั้นก็ค่อย ๆ หมุนวนออกมา

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว ดวงตาของนางเย็นลงครู่หนึ่ง และนางก็เอ่ยขึ้นทันทีว่า “ใต้เท้า ไม่นานมานี้คงเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ในจวนของท่าน นั่นคงเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลท่านเสียด้วย”

ทันทีที่ลั่วชิงยวนพูด สีหน้าของใต้เท้าเหอก็เปลี่ยนไป

‘นางรู้ได้อย่างไร?’

ลั่วชิงยวนมองไปที่พลังงานสีเขียวปนดำที่จู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นในร่างผู้อาวุโสผู้นี้ นั่นเป็นพลังงานชั่วร้าย เมื่อเร็ว ๆ นี้ตระกูลของเขาน่าจะเจอปัญหาบางอย่างผิดปกติ รวมทั้งมีสิ่งอัปมงคลอยู่ในจวนด้วย

อย่างไรก็ตาม นางกังวลว่าขณะนี้นางคือฝูเสวี่ย มิใช่ลั่วชิงยวน นางจึงมิกล้าพูดอะไรมาก

ได้เพียงพูดออกไปว่า “ใต้เท้า ข้าช่วยท่านได้!”

เห็นได้ชัดว่าใต้เท้าเหอไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

ลั่วชิงยวนกล่าวเสริม “ข้าต้องการเวลาเพียงหนึ่งก้านธูปเท่านั้น! เวลาเพียงเล็กน้อยนี้คงมิทำให้ท่านเสียเวลาไปมานักหรอกกระมัง!?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใต้เท้าเหอก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

เขามิเชื่อคำที่นางรำผู้นี้บอกว่านางสามารถช่วยเขาได้ แต่นางรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในตระกูลของเขา หากจะคิดว่านางสุ่มเดาก็คงมิเข้าท่า

หลังจากไตร่ตรองแล้วเวลาเพียงหนึ่งก้านธูป ก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไร

เขาโบกมือให้ผู้คุมถอยออกไปทันที

หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว ใต้เท้าเหอก็ค่อย ๆ เดินไปหานางแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าจักทำให้ข้าเชื่อเจ้าได้อย่างไร?”

ลั่วชิงยวนเงยหน้าขึ้นและมองตรงไปที่เขา ดวงตาของนางเฉียบคม “ใต้เท้า หากท่านยอมเชื่อใจข้าสักครั้ง ข้ารับปากว่าสามารถช่วยชีวิตคนทั้งสองได้”

รูม่านตาของใต้เท้าเหอสั่นระรัวทันที

มือของเขากำแน่นอยู่ภายใต้แขนเสื้อ

“ตามข้ามา!” ใต้เท้าเหอไม่ลังเลอีกต่อไป เขาพาลั่วชิงยวนออกจากคุก