หากมิได้รับยาถอนพิษภายในสามชั่วโมง นางจะต้องตายอย่างแน่นอน!
แต่อาการอาเจียนนี้มิได้เกิดจากพิษ
ลั่วชิงยวนมองไปรอบห้อง ในห้องนี้นางเห็นวิญญาณที่ร้ายกาจมากที่สุดอยู่ที่นี้
ใต้เท้าเหอมองนางด้วยความประหลาดใจ “เจ้ามีทักษะทางการแพทย์ด้วยรึ?”
ลั่วชิงยวนเดินไปที่โต๊ะแล้วนั่งลง นางหยิบพู่กันป้ายหมึกแล้วเขียนใบเทียบยา พลางพูดขึ้นว่า “ฮูหยินถูกวางยาพิษ”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ใต้เท้าเหอที่ได้ฟังก็ตกใจอย่างมาก
เขาเหลือบมองนางรับใช้และขอให้นางรับใช้ทั้งหมดออกไป
หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว ใต้เท้าเหอก็ลุกขึ้นและเดินไปที่โต๊ะ สายตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาว “สาวน้อย เจ้าเป็นเพียงนางรำเหตุใดจึงมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้?”
ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปากขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการเขียนใบเทียบยา นางยิ้มและพูดว่า “พิษของฮูหยินเหอน่าจะมาจากข้า”
“ไม่ว่าผู้สนับสนุนผู้ว่าราชการมณฑลสักจักมีอำนาจเท่าใด ไม่ว่าเขาจะกล้าหาญเพียงใด ก็มิอาจรุกรานอ๋องผู้สำเร็จราชการอย่างเปิดเผยได้”
“แม้ใต้เท้าเหอรีบร้อนบีบบังคับให้ข้าลงนามในบันทึกหลักฐานคำให้การด้วยวิธีทรมาน แต่ด้วยความรีบร้อนเช่นนี้ เป็นเพราะถูกผู้อื่นควบคุมอยู่เป็นแน่”
เมื่อได้ฟังการวิเคราะห์ของนาง ก็พบว่านางก็พูดถูกจริง ๆ!
ความตกตะลึงในดวงตาของใต้เท้าเหอก็ยิ่งลึกซึ้งขึ้น
นางรำผู้นี้มิใช่นักเต้นธรรมดาจริง ๆ มิแปลกใจเลยที่องค์ชายเจ็ดและอ๋องผู้สำเร็จราชการต่างก็ชื่นชอบสตรีผู้นี้ ภายใต้ใบหน้าอันงดงาม ยังมีหัวใจที่ละเอียดแยบคายซ่อนอยู่!
ใต้เท้าเหอตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ลั่วชิงยวนก็เขียนเทียบยาเสร็จแล้วยื่นแก่กับเขา
“รีบไปรับยาตามเทียบโอสถนี้ หาคนที่ท่านไว้ใจได้ และอย่าให้ใครล่วงรู้”
“ให้ฮูหยินกินโอสถตามนี้ มันจะช่วยกำจัดพิษได้”
ใต้เท้าเหอหยิบเทียบยาไป แล้วมองดูนางด้วยความตื่นเต้นปนตกใจ “เทียบยานี้สามารถกำจัดพิษได้จริงรึ?”
ริมฝีปากของลั่วชิงยวนยกยิ้มเบา ๆ “ท่านใต้เท้าเหอ ข้ามิได้มุ่งหมายเอาชีวิตฮูหยินหรอก”
นั่นคือความจริง!
ใต้เท้าเหอรีบออกไปทันที เขายื่นเทียบยาให้กับคนที่เขาไว้ใจเพื่อรวบรวมและนำมาต้มเป็นยา
เมื่อเขากลับมาที่หอนอนอีกครั้ง ลั่วชิงยวนจึงพูดว่า “ข้ายังต้องแก้ไขปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ บางอย่าง ข้าจักฝังเข็มให้ฮูหยินในภายหลัง”
“ใต้เท้าเหอ โปรดรออยู่ที่ลานก่อน ส่วนคนอื่น ๆ โปรดรอที่ด้านนอกจวน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...