ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 50

ข้างนอกมีเสียงดังขรม

ลั่วชิงยวนรู้สึกสงสัยยิ่งนัก "ไปดูซิว่าเกิดอะไรขึ้น"

นางขยับตัวไม่ได้จึงได้แต่สั่งจือเฉากับแม่นมเติ้ง

ทั้งสองคนก็รีบวิ่งออกไปนอกเรือนและพบว่าองครักษ์ในตำหนักกำลังจับกุมคนอยู่

ลั่วชิงยวนฟังเสียงความเคลื่อนไหวทางด้านนอก แต่กลับไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงได้แต่รอแล้วรอเล่าจนกระทั่งข้างนอกไม่มีความเคลื่อนไหว จากนั้นแม่นมเติ้งกับจือเฉาก็รีบกลับมา

ทั้งสองคนผุดรอยยิ้มที่ไม่อาจปกปิดเอาไว้ได้

"เกิดอะไรขึ้นรึ?"

แม่นมเติ้งก้าวมาข้างหน้าแล้วนั่งลง "พวกแม่บ้านก้นครัวถูกจับแล้วเจ้าค่ะ! บ่าวเองไต่ถามเรื่องนั้นดูแล้ว แม่บ้านเมิ่งที่กำลังพักฟื้นอยู่บนเตียงก็ถูกจับไปด้วย! ยายเฒ่าผู้นั้นไม่ยอมมอบตัวแต่โดยดี มิหนำซ้ำยังเอะอะโวยวายอีกต่างหากเจ้าค่ะ"

"แต่ก็หาใช่เรื่องใหญ่เพราะองครักษ์จับตัวพวกมันเอาไว้หมดแล้วเจ้าค่ะ เป็นซูโหยวที่พาคนมาจับตัวพวกมันและดูเหมือนว่าพวกมันจะล่วงเกินท่านอ๋องเข้าเจ้าค่ะ"

จือเฉาเองก็เอ่ยขึ้นด้วยความยินดีปรีดาว่า "ท่านอ๋องคงจะกริ้วแทนพระชายาเป็นแน่! ท่านอ๋องทรงเป็นคนดียิ่งนักนะเจ้าคะ!"

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างอับจนหนทาง "เด็กน้อย เจ้าจำเรื่องที่ถูกโบยไม่ได้แล้วรึ เขาทำอะไรกับข้าเอาไว้บ้าง? ระบายความโกรธใส่ข้าเช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน"

ทว่าจือเฉากลับยังพูดว่า "ท่านอ๋องประทานโอสถล้ำค่าและอาหารมากมายถึงเพียงนี้มาให้มิใช่หรือเจ้าค่ะ บ่าวคิดว่า พระองค์ท่านคงพระทัยพระชายาผิดไป ฉะนั้นจึงประทานมาให้เป็นพิเศษ ถ้าหากท่านอ๋องไม่ทรงสนพระทัยพระชายาจริง ๆ พระองค์คงจะไม่ทรงทำอะไรให้ตั้งมากมายเพียงนี้หรอกเจ้าค่ะ"

จือเฉาหวังว่า ท่านอ๋องกับพระชายาจะอยู่ร่วมกันอย่างปรองดองได้ ทั้งยังหวังว่า พระชายาจะไม่ทำให้ท่านอ๋องมีโทสะอีก มิฉะนั้นภายภาคหน้านางจะใช้ชีวิตอย่างไรเล่า