ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 502

ฟู่อวิ๋นโจว!

เหตุใดฟู่อวิ๋นโจวจึงอยู่ที่นี่?

นางถูกฟู่เฉินหวนพาออกมา เขาคอยเฝ้าดูนางอยู่ตลอดหรือเปล่า?

นางจ้องมองที่ตรอกต่อไป และฟู่เฉินหวนก็มองตามด้วยอยากรู้อยากเห็นเช่นเดียวกัน

เขาเห็นร่างของฟู่อวิ๋นโจว

แต่เขาก็มิได้พูดอะไร แม้ว่าสีหน้าของเขาจะไม่พอใจก็ตาม

“ข้าหนาว"

น้ำเสียงของเขาเย็นชา

ลั่วชิงยวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปิดม่านลง

เมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของฟู่เฉินหวนแล้ว ดูเหมือนเขาจะไม่แปลกใจเลยว่าเหตุไฉนฟู่อวิ๋นโจวจึงมาที่นี่

รถม้าหยุดลงที่หอฝูเสวี่ย

ลั่วชิงยวนเอ่ยว่า “สำหรับวันนี้ต้องขอบพระทัยท่านทั้งสองอย่างมาก ฟ้าใกล้สางแล้ว ท่านทั้งสองควรกลับไปพักผ่อนเพคะ”

นางมิได้วางแผนที่จะเชิญพวกเขาเข้าไปด้านใน

แม่เล้าเฉินและคนอื่น ๆ ช่วยพยุงลั่วชิงยวนลงจากรถม้าอย่างรวดเร็ว

ฟู่เฉินหวนพยักหน้าเบา ๆ เขาขอให้คนขับเลี้ยวรถม้ากลับ

ก่อนที่ฟู่จิ่งหลีจะจากไป เขาเตือนนางว่า “แม่นางฝูเสวี่ย รีบเชิญหมอมาเร็ว ๆ เถอะ เรื่องอื่นหาอย่าได้ต้องกังวล ข้าจัดการให้เอง!”

รถม้าเลี้ยวกลับและจากไป ลั่วชิงยวนเดินตามแม่เล้าเฉินเข้าหอฝูเสวี่ยไป

“เร็วเข้า! รีบไปตามหมอมา” แม่เล้าเฉินประคองนางอย่างระมัดระวัง ก่อนจะรีบออกคำสั่ง

ลั่วชิงยวนหยุดนาง “ไม่จำเป็น”

ลั่วชิงยวนก้าวขึ้นบันไดและเมื่อนางเข้าไปในห้อง นางก็ถอดเสื้อคลุมที่เปื้อนเลือดออกแล้วพูดว่า “ข้ามิได้รับบาดเจ็บ”

แม่เล้าเฉินตกใจมาก “ไม่เจ็บจริงหรือ? ครั้นท่านอยู่ในคุก ท่านมิได้รับบาดเจ็บเลยหรือ?”

แม่เล้าเฉินดึงนางมามองซ้ายทีและขวาทีด้วยความไม่เชื่อ นางไม่ได้รับบาดเจ็บจริง ๆ ด้วย!

“ใกล้รุ่งสางแล้ว ข้าจักไปพักผ่อน เจ้าไปทำงานเถอะ”

“บอกกับแขกเหรื่อด้วยว่า ข้าได้รับบาดเจ็บต้องพักสักสองสามวัน ยามนี้มิอาจร่ายรำได้”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ แม่เล้าเฉินก็พยักหน้าและพูดว่า “แม่นาง คนที่อยู่เบื้องหลังหอเจาเซียงใช้กลอุบายนี้เพื่อจับกุมท่านในครั้งนี้ ไม่แน่ว่าอาจมีเรื่องเช่นนี้อีกหนาเจ้าคะ”

“ท่านพอจะมีวิธีบ้างหรือไม่เจ้าคะ?”