ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 516

“เงินรึ? ข้ามีเยอะแล้ว”

“หากพวกเจ้าอยากให้ข้าไว้ชีวิต หาใช่เพียงแค่เงินไม่ มอบสัญญาขายตัวของพวกเจ้าเพื่อแสดงความจริงใจเป็นอย่างไรเล่า?”

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ก็ตกตะลึงแล้วมองหน้ากัน

ฝูเสวี่ยรู้ว่าพวกนางมีสัญญาขายตัวของตนได้อย่างไรกัน?

หลังจากลังเลอยู่สักพัก พวกนางต่างก็หยิบสัญญาขายตัวของตนออกมาจากแขนเสื้อแล้วยื่นให้

ซิ่งอวี่ก้าวเข้ามารับสัญญาขายตัวเอาไว้

ฟู่จิ่งหลีที่อยู่บนชั้นสองพิงราวบันไดพร้อมด้วยท่าทีสงสัยเป็นอันมากแล้วถามว่า “สัญญาขายตัวพวกนี้มิน่าเป็นของหอเจาเซียงกระมัง?”

แม่เล้าเฉินครุ่นคิดอยู่สักครู่พลางกล่าวว่า “หม่อมฉันทุ่มเงินมหาศาลเพื่อล่อแม่นางพวกนี้ออกมา ยามนั้นพวกนางคงได้สัญญาขายตัวมาและเป็นอิสระแล้วเพคะ”

“แต่หม่อมฉันคิดว่าแม่นางคงมิเก็บพวกนางไว้ แต่มิคาดคิดว่าแม่นางจักยอมปล่อยพวกนางไป”

ยามนี้หอเจาเซียงล่มสลายไปแล้ว หอฝูเสวี่ยจึงมีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในเมืองหลวง ณ เวลานี้ หากแม่นางเหล่านี้มิได้อยู่ที่หอฝูเสวี่ย พวกนางย่อมต้องไปที่อื่น

ในยามนี้เอง ลั่วชิงยวนมองดูสัญญาขายตัวแล้วเอ่ยด้วยท่าทีมิรีบร้อนว่า “ข้าให้พวกเจ้าอยู่ที่หอฝูเสวี่ยก็ได้ แต่พวกเจ้าจักมิได้รับการปฏิบัติเช่นก่อนหน้านี้อีก”

“หากพวกเจ้าคิดปีนป่ายเข้ามาในหอฝูเสวี่ย พวกเจ้าก็ต้องทำงานหนักเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน”

“พวกเจ้าอยู่ในหอเจาเซียงมาตั้งนานเสียขนาดนั้น ย่อมล่วงรู้ความลับมากมายของหอเจาเซียง พวกเจ้าสามารถเล่าเรื่องนั้นให้แม่เล้าเฉินฟังเป็นการส่วนตัวได้ มีเพียงแม่เล้าเฉินกับข้ารู้เรื่องนี้จึงไร้ภัยคุกคามต่อตัวพวกเจ้า”

ยามนี้คนพวกนี้ได้มอบทั้งเงินและสัญญาขายตัวมาให้ เรียกว่าพวกนางสิ้นเนื้อประดาตัวเสียแล้ว

เนื่องจากคราวนี้พวกนางแฝงตัวเข้ามาพวกนางย่อมไม่มีชีวิตที่ดีในหอฝูเสวี่ย หากพวกนางต้องการเงิน พวกนางต้องเอาความลับมาแลกเปลี่ยน

ลั่วชิงยวนไม่เชื่อหรอกว่านางจะดูดเอาทรัพย์สมบัติของท่านอาฉินมามิได้!

“เจ้าค่ะ”

จากนั้นแม่เล้าเฉินก็พาพวกนางไป

ทุกสิ่งทุกอย่างในหอฝูเสวี่ยกลับคืนสู่สภาพปกติ

ผู้คนในหอยังคงตกตะลึง พวกเขามิคาดคิดเลยว่าวิกฤตในวันนี้จะจบลงเช่นนี้ได้

หอฝูเสวี่ยหาได้เปลี่ยนเมือแต่อย่างใดไม่

วันนี้พวกเขาก็รู้ชัดแล้วว่า แม่นางฝูเสวี่ยเป็นเจ้าของหอฝูเสวี่ยตัวจริง