ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 517

“เช่นนั้นเจ้าก็ควรจะยอมแพ้เช่นกัน เจ้าหนีมิพ้นหรอก"

หลังจากลั่วชิงยวนกล่าวจบ นางก็หันหลังเดินจากไป

ท่านอาฉินรู้สึกตื่นตกใจแล้วมองอีกฝ่ายด้วยท่าทีร้อนรนกังวลใจ นางขมวดคิ้วหมายจะเอ่ยวาจา แต่ก็เห็นเงาร่างของหายลับตาไปเสียแล้ว

หมายความว่าอันใดกัน? ฝูเสวี่ยหมายความว่าอันใดกัน?

นางมั่นใจกล่าวเรื่องนั้นออกมาได้อย่างไรกัน? เพราะเหตุใดกัน?

หลังจากลั่วชิงยวนออกมา นางก็ไปพบใต้เท้าเหอที่ท้ายเรือน

ใต้เท้าเหอไล่คนรับใช้ออกไปแล้ว ทั้งเรือนจึงเหลือเพียงพวกเขาสองคน

“ฝูจ้าวสงสัยในตัวท่านหรือไม่เจ้าคะ?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม

ใต้เท้าเหอส่ายหน้า “เรื่องนี้เกิดขึ้นในหอฝูเสวี่ย กอปรกับมีหลายคนกำลังมองอยู่ เรียกได้ว่าข้ามิอาจเล่นพรรคเล่นพวกให้โจ่งแจ้งนัก มิหนำซ้ำองค์ชายเจ็ดก็อยู่ด้วย ดังนั้นข้าจึงช่วยท่านอาฉินมิได้”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เช่นนั้นก็ดี เขาได้ขอให้ท่านช่วยท่านอาฉินหรือไม่?”

ใต้เท้าเหอตอบว่า “บัดนี้ยังหรอก เขาแค่มาไต่ถามรายละเอียดเท่านั้น”

“เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”

หลังจากลั่วชิงยวนพูดจบ นางก็เตรียมจะจากไป แต่จู่ ๆ นางก็พลันนึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงหยุดเดินแล้วถามใต้เท้าเหอว่า “โม่เซียนอวี้ผู้นั้นถูกขังเอาไว้ตั้งแต่เมื่อใดกัน? นางทำอันใดเข้าหรือ?”

เมื่อใต้เท้าเหอได้ยินเช่นนี้เข้าก็รู้สึกประหลาดใจ “มิใช่เพราะนางใส่ร้ายแม่นางฝูเสวี่ยหรอกหรือ? ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการถึงได้ออกคำสั่งให้จับกุมตัวนาง”

พอลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็ตกตะลึง

เป็นเขาที่ออกคำสั่งจับกุมตัว...

“ข้าก็แค่อยากยืนยันเท่านั้น”

หลังออกจากศาลาว่าการแล้ว ลั่วชิงยวนก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดให้ดี ๆ ฟู่เฉินหวนก็มิจำเป็นต้องช่วยนางระบายโทสะ

ไยนางต้องเก็บมาใส่ใจด้วยเล่า?

หลังจากคิดแบบนี้แล้ว นางก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก

……