ลั่วชิงยวนครุ่นคิดเรื่องนี้มาตลอดทาง นางหยุดคิดเรื่องที่เพิ่งจะประสบพบเจอมิได้เลย ยิ่งคิดนางก็ยิ่งแค้นใจ
ในเมื่อมีโอกาสดีเช่นนั้น ไยนายมิให้ฟู่เฉินหวนรู้ความจริงโดยชัดแจ้งเสียเลยเล่า
ให้เขาได้รู้ว่าตนเองผิดพลาดอย่างน่าขันเพียงใด!
เมื่อนึกได้เช่นนี้ นางก็รีบกลับตำหนักอ๋องให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
หลังจากถามแม่นมเติ้ง อีกฝ่ายก็บอกว่าฟู่เฉินหวนอยู่ในห้องตำรา ดังนั้นนางจึงรีบเดินไปทันที
ในตำหนักอ๋องจุดตะเกียงสว่างไสว ยังคงมีแสงสว่างในห้องตำรา
บางทีนางอาจจะคุ้นเคยกับการลดเสียงฝีเท้าท่ามกลางค่ำคืนมืดมิดก็เป็นได้ ฉะนั้นยามที่นางนอกห้องตำรา คนในห้องจึงไม่ทันสังเกตเห็นนาง
“ท่านอ๋อง กระหม่อมพบเงื่อนงำบางอย่างพ่ะย่ะค่ะ หัวหน้าโจรที่ขโมยเงินบรรเทาทุกข์มีรอยสักรูปนกอินทรีอยู่บนหลังมือ หลังจากกระหม่อมสืบดู เขาน่าจะเป็นมือสังหารของสำนักเทียนอิง กระหม่อมติดตามเขามาตลอดทาง ยามนี้คนผู้นี้อาจอยู่ในเมืองหลวง”
เซียวชูเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง “เมืองหลวงกว้างใหญ่เสียขนาดนั้น มิใช่ว่าจะหาเจอได้ง่าย ๆ เลย”
น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนฟังดูเย็นชา “เหล่ามือสังหารแต่ละคนของสำนักเทียนอิงมีอาจารย์คนละคน หากปฏิบัติภารกิจของอาจารย์ตนเองได้สำเร็จ พวกเขาก็จะเป็นอิสระ ภารกิจเช่นนี้อาจต้องใช้เวลาชั่วชีวิตกว่าจะทำสำเร็จก็เป็นได้”
“แต่รางวัลที่พวกเขาได้ก็จะนำมาซึ่งเกียรติยศและเงินทองไปชั่วชีวิต”
“ผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จ่ายเงินแพงลิบลิ่วเพื่อจ้างวานมือสังหารของสำนักเทียนอิง เขาย่อมไม่หลบซ่อนตัวเช่นนี้แน่ ชะรอยมือสังหารผู้นี้จะต้องปรากฏตัวอีกครั้ง เจ้าจงลอบจับตามองเขาไว้”
เซียวชูตอบว่า "พ่ะย่ะค่ะ!"
ลั่วชิงยวนที่อยู่นอกประตูพลันรู้สึกตกตะลึง
รอยสักรูปนกอินทรีบนหลังมือกระนั้นหรือ?
มือสังหารของสำนักเทียนอิงเช่นนั้นหรือ?
จู่ ๆ นางก็นึกถึงมือที่นางเห็นในห้องตำราของตระกูลฝูในวันนี้ขึ้นมาได้
นั่นคือมือสังหารของสำนักเทียนอิงกระนั้นหรือ? เขาปรากฏตัวในห้องตำราของตระกูลฝูเพื่อขโมยของสำคัญใช่หรือไม่?
หรือเขาจะเป็นมือสังหารที่ตระกูลฝูจ้างวานกันแน่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...