ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 541

ลั่วชิงยวนยิ้มพลางปล่อยตัวทาสใบ้โดยมิได้กล่าวอันใด จากนั้นก็เดินออกไปจากเรือน

เมื่อเห็นว่านางออกไปแล้ว ลั่วเยวี่ยอิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วรีบช่วยเข้าไปช่วยประคองทาสใบ้ให้ลุกขึ้น

หลังจากเดินออกมาจากเรือน เสียงขิงลิ่นฝูเสวี่ยก็ดังขึ้น "ข้ามิคาดคิดเลยว่าเจ้าจะหาเงื่อนงำจากข่าวที่ข้าบอกเจ้าได้มากมายถึงเพียงนั้น"

“ท่านเซียนน้อยช่างมิธรรมดาสามัญจริง ๆ”

“แต่ข้ากลับไม่เชื่อหรอกว่ามารดาของท่านจะทำร้ายมารดาของลั่วเยวี่ยอิง”

“ถึงแม้ว่ามารดาของท่านจะมีอุปนิสัยดื้อรั้นดันทุรัง แต่นางมิเคยรังแกผู้อ่อนแอ มิหนำซ้ำนางถึงขนาดดูแคลนการกระทบกระทั่งในเรือนเสียด้วยซ้ำไป มารดาของท่านหาใช่คนเช่นนั้นไม่”

ลั่วชิงยวนยิ้ม “ข้ารู้”

“หลังจากเซี่ยหว่านให้นางลั่นคำสัตย์สาบาน หลังจากคำสัตย์สาบานของนางกลายเป็นความจริง ข้าก็ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับนาง เพราะนางกำลังโกหก”

เมื่อลิ่นฝูเสวี่ยได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกประหลาดใจ “แม่นถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”

“ดูเหมือนว่าคำสัตย์สาบานเช่นนี้มิอาจพูดส่ง ๆ ได้เลย”

“แต่ในเมื่อท่านรู้ว่านางกำลังโกหกอยู่แท้ ๆ ไฉนท่านจึงมิเปิดโปงนางเสียเล่า?”

ลั่วชิงยวนตอบว่า “เพราะข้ามิทราบสาเหตุที่ทำให้เซี่ยหว่านต้องโกหกน่ะสิ หากข้าเปิดโปงนางเข้า นางอาจมิยอมบอกความจริงก็ได้”

“ทำความเข้าใจกับสถานการณ์ก่อนลงมือให้เหมาะสมจึงจะได้ผลยิ่งกว่า”

หลังจากกลับมาแล้ว นางก็สั่งอู๋อิ่งให้ลอบจับตามองเซี่ยหว่านเอาไว้

“หากคนในครอบครัวของนางลงมือกับนาง ก็ให้เจ้าแอบช่วยนางและอย่าปล่อยให้นางตายเป็นอันขาด”

“ตามสืบกิจวัตรประจำวันและคนในครอบครัวของนางด้วยเล่า”

อู๋อิ่งตอบว่า “ขอรับ!”

……

ฟู่เฉินหวนอยู่ที่หอฝูเสวี่ยมาครึ่งค่อนเดือนแล้ว ทว่าฝูจ้าวกลับมิกล้ามาหานางที่หอฝูเสวี่ยอีกต่อไป เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้พบเจอฟู่เฉินหวน ลั่วชิงยวนจึงแทบจะไม่มาที่หอฝูเสวี่ยอีกเลย

บังเอิญว่าพอจะมีเวลาเหลืออยู่บ้าง นางจึงผลัดเปลี่ยนเป็นอาภรณ์ของฉู่ลั่วแล้วไปทำนายดวงชะตาสักสองสามวัน

หรือไม่นางก็จะกลับตำหนักอ๋องในคราบของลั่วชิงยวน ไปเยือนจวนแม่ทัพใหญ่เพื่อตรวจดวงตาของฉินไป๋หลี่ และไปที่จวนมหาราชครูเพื่อตรวจอาการของท่านอาลั่วหรง

อาการของท่านอาลั่วหรงสืบเนื่องมาจากการตรากตรำทำงานหนักเกินไป ลั่วชิงยวนจึงเขียนเทียบยาที่มีตัวยาชั้นเลิศให้นาง แต่หลังจากกินเอาไปแล้ว ก็มิได้ทำให้อาการดีขึ้นนัก

ลั่วชิงยวนเองก็อ่านจดหมายที่ลั่วหลางหลางเขียนมาหานาง ในจดหมายฉบับนั้น ลั่วหลางหลางเล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของตน ถึงแม้ว่านางจะพบปัญหาจุกจิกอยู่บ้าง ทว่าก็มิใช่ปัญหาใหญ่อันใด