ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 544

ลั่วเยวี่ยอิงยิ้มเยาะพลางหยิบไม้เท้าที่วางอยู่ ณ มุมหนึ่งแล้วหวดใส่นางอย่างแรง

สายตาของลั่วชิงยวนวูบดับแล้วสลบไป

หลังจากฟาดฝูเสวี่ยจนหมดสติแล้ว ลั่วเยวี่ยอิงก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวังเพื่อแน่ใจว่าหามีผู้ใดพบเห็น จากนั้นก็ลากฝูเสวี่ยเข้าไปท้ายเรือน

นอกลานสนาม ลั่วอวิ๋นสี่ที่ซ่อนตัวอยู่หลังกำแพงมองดูเหตุการณ์นี้อยู่เงียบ ๆ แล้วขมวดคิ้ว

ลั่วเยวี่ยอิงกำลังจะทำอันใดกัน?

เจ้าคงมิสังหารคนกลางวันแสก ๆ หรอกใช่ไหม?

ลั่วเยวี่ยอิงพยายามลากฝูเสวี่ยเข้ามาในห้อง จากนั้นก็เปิดหน้าต่างบนผนังห้องอีกฝั่งแล้วโบกมือออกไปข้างนอก

หลังจากนั้นก็บุรุษสองคนก็กระโดดเข้ามาทีละคน ๆ

ลั่วเยวี่ยอิงชี้นิ้วไปทางฝูเสวี่ยที่อยู่บนพื้น “นางอยู่ตรงนี้แล้ว ที่เหลือก็สุดแท้แต่พวกเจ้าแล้ว”

บุรุษชุดดำถอดชุดคลุมสีดำตัวนอกออก เผยให้เห็นอาภรณ์ไหมที่อยู่ข้างใต้พลางกล่าวว่า “อย่าได้กังวลไปเลย”

บุรุษทั้งสองคนรีบเดินเข้ามาอุ้มคนบนพื้นขึ้นเตียง

จากนั้นพวกเขาก็เริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ของนาง

ลั่วเยวี่ยอิงหันหลังหมายที่จะจากไป

ยามที่นางเปิดประตูก็พลันตกตะลึงขึ้นมาทันที

ลั่วอวิ๋นสี่อยู่ตรงประตู!

นางพลันสะดุ้งตกใจแล้วตอบสนองอย่างรวดเร็ว นางรีบเดินมาขวางลั่วอวิ๋นสี่แล้วถามว่า “ไฉนเจ้าถึงมาอยู่ตรงนี้ได้เล่า?”

“เจ้ากำลังทำอันใด?” ลั่วอวิ๋นสี่ขมวดคิ้วมองนาง

ลั่วเยวี่ยอิงจับมือของอีกฝ่ายพลางลากตัวออกมาแล้วพูดว่า “มานี่สิ ข้าจักค่อย ๆ อธิบายให้เจ้าฟัง”

ลั่วอวิ๋นสี่กับลั่วเยวี่ยอิงเป็นมิตรกัน อีกทั้งลั่วเยวี่ยอิงก็รู้สึกว่าลั่วอวิ๋นสี่ต้องยอมฟังนางเป็นแน่

แค่คราวนี้ลั่วอวิ๋นสี่กลับสะบัดมือแล้วเดินเข้าไปในห้อง เมื่อนางเห็นบุรุษสองคนอยู่ข้างเตียงก็สีหน้า