ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 550

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้าก็ตกตะลึง

“ลั่วเยวี่ยอิงกระนั้นหรือ?”

นางนึกออกแต่เพียงลั่วเยวี่ยอิง เพราะเป็นเรื่องปกติที่อีกฝ่ายจะกล่าวโทษนาง

ใต้เท้าเหอกล่าวว่า “เจ้าไปถึงที่นั่นก็รู้เอง”

เนื่องเป็นเรื่องที่มิใคร่ชาญฉลาดนักที่จะให้คนนอกล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างลั่วชิงยวนกับใต้เท้าเหอ ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงถูกส่งกลับไปที่ศาลาว่าการ

ครั้นพวกเขามาถึงศาลาว่าการ ก็มีคนกลุ่มใหญ่มาออกันอยู่ริมถนนแล้ว ก่อให้เกิดความวุ่นวายค่อนข้างมากทีเดียว

ลั่วเยวี่ยอิงอยู่ในโถงพิจารณาคดีจริง ๆ นางกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าซีดเซียวราวกับว่าอาจจะสิ้นลมได้ทุกเมื่อ นางอ่อนแอเสียจนมิกล้าพูดเสียงดัง

ทว่าสิ่งที่น่าตกตะลึงก็คือ นอกจากลั่วเยวี่ยอิงแล้วยังมีผู้อื่นอยู่ด้วย

นั่นคือลั่วอวิ๋นสี่

ลั่วอวิ๋นสี่ฟื้นแล้วจริง ๆ

แต่ดูเหมือนจะมีกลิ่นอายมืดมนตรงหว่างคิ้วอันคมกริบราวกับมีดที่กำลังลอยอยู่ด้วย

ใต้เท้าเหอนั่งลงแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่าเกรงขาม “ผู้ใดมาร้องเรียนกับทางการ?”

สายตาของลั่วชิงยวนเอาแต่จับจ้องมาที่ลั่วเยวี่ยอิง จากนั้นนางก็เห็นลั่วเยวี่ยอิงลุกขึ้นด้วยท่าทียากลำบาก

ทว่ากลับมีเสียงแหลมดังขึ้นมาจากอีกด้านหนึ่ง

“เป็นข้าเองเจ้าค่ะ! วันนี้เกิดเพลิงไหม้ขึ้นในสวนเซียงอู๋จนข้าเกือบต้องสังเวยชีวิตในสวนเซียงอู๋แล้ว ข้าอยากฟ้องร้องฝูเสวี่ยในข้อหาสังหารคนเจ้าค่ะ!”

ทันทีที่เอ่ยวาจาเหล่านั้นออกมา ลั่วชิงยวนก็รู้สึกตกตะลึง

นางหันหน้าไปมองผู้พูดด้วยสายตาเหลือเชื่อ…

ลั่วอวิ๋นสี่!

เมื่อใต้เท้าเหอได้ยินเช่นนี้ก็ให้รู้สึกประหลาดใจ “เจ้ามีหลักฐานหรือไม่?”

ลั่วอวิ๋นสี่จ้องมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาเกลียดชังพลางกล่าวด้วน้ำเสียงโกรธแค้นว่า “วันนี้ข้ารู้ว่าฝูเสวี่ยวางแผนที่จะทำร้ายลั่วเยวี่ยอิงในสวนเซียงอู๋ ฝูเสวี่ยรู้เข้าก็เลยตีข้าจนสลบไปเจ้าค่ะ!”

“ถึงแม้ข้ามิทราบว่าเป็นผู้ใดที่วางเพลิง แต่ข้าคิดว่าต้องเป็นฝูเสวี่ย! นางคิดสังหารข้ากับลั่วเยวี่ยอิงไปพร้อม ๆ กันเจ้าค่ะ!”

ลั่วชิงยวนรู้สึกตื่นตะลึง

ลั่วอวิ๋นสี่บ้าไปแล้วหรือ? ผู้ที่ทำร้ายนางคือลั่วเยวี่ยอิงต่างหากเล่า ไยนางจึงช่วยลั่วเยวี่ยอิงปิดบังแล้วใส่ร้ายนาง?

เรื่องนี้ทำให้ใต้เท้าเหอรู้สึกสับสนยิ่งนัก ไฉนจึงต่างจากสิ่งที่เขาทราบไปโดยสิ้นเชิงเล่า