ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 554

ลั่วอวิ๋นสี่ตัวสั่นสะท้านรุนแรงและรู้สึกตกใจสุดขีด

เมื่อนางหันกลับไปก็เห็นฝูเสวี่ย แข้งขาของนางพลันอ่อนยวบจนต้องรีบเกาะโต๊ะเอาไว้

“เจ้า!”

“เจ้าแหกคุกออกมากระนั้นหรือ?”

ท่ามกลางรัตติกาลอันมืดมิด ฝูเสวี่ยที่ลอบปรากฏตัวในห้องของนาง และหน้ากากชิ้นนั้นชวนให้ลั่วอวิ๋นสี่รู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกมิถูก

ลั่วชิงยวนค่อย ๆ เดินเข้ามา จากนั้นลั่วอวิ๋นสี่ก็หวาดกลัวเสียจนถอยหลังอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า “เจ้าคิดจะกระไรกันแน่? อย่าเข้ามานะ! ที่นี่คือจวนมหาราชครู หากเจ้าแน่จริงก็ลงมือสิ...”

“อ๊า!”

ก่อนที่ลั่วอวิ๋นสี่จะทันได้เอ่ยวาจาข่มขู่ให้จบ ลั่วชิงยวนก็พลันตะปบเข้าที่ลำคอของนาง

เรี่ยวแรงช่างมหาศาลเสียจนลั่วอวิ๋นสี่มีเวลาทันให้ได้กรีดร้องเท่านั้นแล้วก็ส่งเสียงไม่ออกอีกต่อไป นางปัดป่ายมือเท้าพลางดิ้นรนอย่างสุดกำลัง

ความหวั่นเกรงต่อความตายพุ่งเข้ากลืนกินตัวนาง ทำเอาลั่วอวิ๋นสี่ถึงกับจิตใจสั่นสะท้าน

ลั่วชิงยวนใช้มืออีกข้างคว้าข้อมือของลั่วอวิ๋นสี่เอาไว้ จากนั้นก็สังเกตเห็นรอยเลือดสีแดงสดที่อยู่ข้างในข้อมือของอีกฝ่าย

“ลั่วอวิ๋นสี่ ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกสักครั้ง จงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ภายในสวนเซียงอู๋ให้ข้าฟังอีกครั้ง!”

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนฉายแววเยียบเย็นอันเปี่ยมล้นไปด้วยแรงคุกคาม

ในขณะเดียวกัน มือที่กุมลำคอของอีกฝ่ายก็คลายลงไปบ้าง

ลั่วอวิ๋นสี่ที่มิอาจหลุดพ้นจากการเกาะกุม จ้องมองนางด้วยสายตาเคียดแค้น “ต่อให้เจ้าคิดสังหารข้า! ข้าก็มิยอมเปลี่ยนคำให้การหรอก!”

“ข้าไม่มีทางกลับคำให้การให้สตรีชั่วช้าอย่างเจ้าลอยนวลไปได้หรอก!”

คำพูดอันแสนจะตรงไปตรงมาของลั่วอวิ๋นสี่ ทำให้ลั่วชิงยวนต้องขมวดคิ้ว

“โง่เง่าสิ้นดี!”

นางคว้าไหล่กับแขนของลั่วอวิ๋นสี่แล้วทุ่มอีกฝ่ายลงกับพื้น

ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้ลั่วอวิ๋นสี่ถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว จากนั้นก็กัดฟันแน่นเพราะเจ็บเสียจนลุกไม่ขึ้น

“ใครก็ได้! ช่วยด้วย!” ลั่วอวิ๋นสี่รีบร้องเรียกขอความช่วยเหลือ

ทว่าชั่วครู่ถัดมา ลั่วชิงยวนก็คว้าตัวนางเอาไว้แล้วชกใส่หน้าท้องของลั่วอวิ๋นสี่เข้าอย่างแรง

แรงชกรุนแรงเสียจนทำให้ลั่วอวิ๋นสี่ลอยกระเด็นออกไป จากนั้นแผ่นหลังของอีกฝ่ายก็กระแทกเข้ากับขอบเตียง

นางพลันกระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง