ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 560

“เจ้าคิดจะกลับคำให้การหรือ? เพราะเหตุใดกัน? ฝูเสวี่ยผู้นั้นเกือบสังหารเจ้าอยู่แล้วนะ! นางข่มขู่เจ้าใช่หรือไม่? นางเป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้าปวดศีรษะใช่หรือไม่?”

สวีซงหย่วนมองนางด้วยสายตาตื่นตะลึงพลางรู้สึกร้อนใจอยู่บ้าง

“เพราะฝูเสวี่ยมิใช่ผู้ที่ทำร้ายข้า แต่เป็นลั่วเยวี่ยอิงต่างหากเล่า! ลั่วเยวี่ยอิงมิเพียงแต่ทำร้ายข้า นางยังคิดจะยืมมือข้ากำจัดฝูเสวี่ยอีกด้วย!”

“พี่สวี รีบพาข้าไปที่ศาลาว่าการเร็วเข้า! อย่าให้ท่านแม่รู้เรื่องนี้เป็นอันขาดนะเจ้าคะ!”

ลั่วอวิ๋นสี่คว้าแขนของสวีซงหย่วนด้วยท่าทีร้อนใจ จากนั้นก็ขอร้องให้เขาพาไปที่ศาลาว่าการ

ทว่าสวีซงหย่วนกลับขมวดคิ้ว “อวิ๋นสี่ เจ้าเจอฝูเสวี่ยใช่หรือไม่? นางแหกคุกออกมากระนั้นหรือ?”

“เจ้าอย่าถูกนางหลอกเป็นอันขาดเชียวนะ! หากเจ้าไปกลับคำให้การที่ศาลาว่าการ มิเท่ากับว่าทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อนหรอกหรือ?”

“อวิ๋นสี่ เจ้ามิสบายก็ควรจะพักผ่อนให้ดีเสียก่อน” สวีซงหย่วนดันลั่วอวิ๋นสี่ให้นอนลงกับเตียงแล้วห่มผ้าให้นาง

ศีรษะของลั่วอวิ๋นสี่ทั้งสับสนและปวดตุบ ๆ ชวนให้รู้สึกไม่สบายยิ่ง “พี่สวี นี่เป็นเรื่องสำคัญ ข้าต้องไปเจ้าค่ะ!”

“หวกท่านมิพาข้าไปก็ช่างเถิด ข้าจะไปเองเจ้าค่ะ!”

ลั่วอวิ๋นสี่ฝืนลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นก็เกาะโต๊ะและกำแพงเพื่อเดินออกไป

สวีซงหย่วนสีหน้าเคร่งเครียดและจนด้วยเกล้า เขายกมือขึ้นซัดต้นคอของลั่วอวิ๋นสี่จนนางหมดสติไป

สวีซงหย่วนอุ้มคนเอาไว้ในอ้อมแขนแล้วอดมิได้ที่จะรู้สึกผิดอยู่บ้าง “ข้าหวังว่าพรุ่งนี้เช้ายามที่เจ้าตื่นขึ้นมา เจ้าจะลืมเรื่องทั้งหมดนี้ไปเสีย มิฉะนั้น...”

เขาถอนหายใจพลางอุ้มลั่วอวิ๋นสี่ไปที่เตียงแล้วห่มผ้าให้นาง

……

ลั่วชิงยวนรออยู่ในคุกมาทั้งคืน แต่ก็ไม่เห็นลั่วอวิ๋นสี่มาหาและหามีข่าวคราวของลั่วอวิ๋นสี่ไม่

นางรู้สึกไม่สบายใจและสัมผัสได้ว่าเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นแล้ว

เมื่อฟ้าสาง ลั่วไห่ผิงก็มาที่ศาลาว่าการและทวงถามความเป็นธรรมเรื่องเหตุเพลิงไหม้ที่เกิดขึ้นในสวนเซียงอู๋ให้แก่ลั่วเยวี่ยอิงบุตรีของตน

เมื่อไร้หนทางให้หลบเลี่ยง ดังนั้นใต้เท้าเหอจึงหามีทางเลือกไม่นอกจากพลิกคดีขึ้นมาใหม่

“ใต้เท้าเหอ วันนี้ถึงเวลาที่ท่านต้องให้คำอธิบายแก่ข้าได้แล้วกระมัง?” ลั่วไห่ผิงโกรธจัดและมีท่าทีไม่พอใจนัก