ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 564

โลหิตสด ๆ อาบย้อมหน้าอกและอาภรณ์ของลั่วหรง ร่างกายของนางชุ่มโชกไปด้วยโลหิตและลมหายใจหลุดลอย

ลั่วอวิ๋นสี่ทรุดตัวร้องไห้กระทั่งเสียงแหบแห้งจนเปล่งเสียงไม่ออก

นางรู้สึกสำนึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง เป็นนางที่ทำร้ายมารดาตนเอง!

ดวงตาอันแดงก่ำของนางกลับเต็มไปด้วยน้ำตาและความชิงชัง จากนั้นนางก็พุ่งเข้าใส่สวีซงหย่วนหมายจะสังหารเขา!

สวีซงหย่วนสายตาเย็นชาแล้วกำดาบในมือเอาไว้แน่น

“เห็นแก่ที่ระยะนี้เจ้าดูแลข้าดีมิน้อย ข้าจักมิสังหารเจ้าก็ได้ ทว่าก็มิอาจเก็บมือไม้ของเจ้าเอาไว้ได้”

สวีซงหย่วนเอ่ยน้ำเสียงเย็นชาพลางตวัดดาบ

ลั่วชิงยวนที่รีบรุดมาเห็นภาพนี้เข้าพอดี

ลั่วชิงยวนชักมีดสั้นออกมาขว้างใส่อย่างสุดแรงเกิด

เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหาร สวีซงหย่วนก็ยกดาบขึ้นต้านทานพลังจู่โจมเพื่อสกัดขัดขวางมีดสั้นเอาไว้

ชั่วครู่ต่อมา ลั่วชิงยวนกระโดดเตะสวีซงหย่วนอย่างรุนแรง

จากนั้นก็ฉุดลั่วอวิ๋นสี่ออกห่าง

ลั่วอวิ๋นสี่คุกเข่าลงกับพื้นอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง จากนั้นก็ร้องไห้อยู่เงียบ ๆ ต่อหน้าลั่วหรง

เมื่อเห็นร่างอาบโลหิตของท่านอาลั่วหรง ลั่วชิงยวนก็ให้รู้สึกปวดใจและบังเกิดโทสะ

นางกำหมัดแน่น สายตาคมกริบเต็มเปี่ยมไปด้วยเจตนาสังหารแล้วนางก็มุ่งเป้ามาที่สวีซงหย่วนทันที

“เจ้าออกมาได้แล้วจริง ๆ!” สวีซงหย่วนรู้สึกตกตะลึง

นางถูกตัดสินให้พ้นโทษแล้วหรือ? หรือว่าแหกคุกออกมากันแน่?!

ลั่วชิงยวนโกรธจัดแล้วเปิดฉากโจมตีใส่สวีซงหย่วนอย่างดุเดือด

ทีแรกสวีซงหย่วนมิเห็นฝูเสวี่ยอยู่ในสายตา นางเป็นแค่นางรำจากหอนางโลมนางหนึ่ง วรยุทธก็คงมิได้เก่งกาจอันใดนักหรอก

ทว่าหลังจากต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามมาหลายรอบ สวีซงหย่วนพบว่าเขามิได้เปรียบเลยสักนิด แต่กลับถูกฝ่ายตรงข้ามกดดันหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนค่อย ๆ ยากที่จะต่อต้านได้

วรยุทธของฝูเสวี่ยช่างไร้แบบแผนนัก!

“ฝูเสวี่ย เรื่องของตระกูลลั่วหาได้เกี่ยวข้องอันใดกับเจ้าไม่ ฉะนั้นจงอย่าได้สอดมือเข้ามายุ่ง”

“รีบไสหัวออกไปเสียเดี๋ยวนี้แล้วข้าจักไว้ชีวิตเจ้า!”

สวีซงหย่วนข่มขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ดวงตาของลั่วชิงยวนฉายแววเยียบเย็นอันเต็มเปี่ยมไปด้วยเจตนาสังหาร “ก็ยังไม่แน่หรอกว่าผู้ใดจะเป็นฝ่ายละเว้นผู้ใด!”

พลังโจมตีของลั่วชิงยวนยิ่งมาก็ยิ่งดุดันขึ้นเรื่อย ๆ จนสวีซงหย่วนค่อย ๆ ต้านรับไม่ไหว

ในยามนี้เอง ลั่วอวิ๋นสี่ก็ถือดาบวิ่งออกมาจากห้อง พลางกัดฟันแทงดาบใส่สวีซงหย่วนด้วยท่าทีโกรธแค้น