ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 565

สวีซงหย่วนกัดฟันแน่น ราวกับว่าเขาไม่คิดจะเอ่ยสิ่งใด

“ให้ข้าเดาเถอะ เป็นลั่วเยวี่ยอิงใช่หรือไม่?” ลั่วชิงยวนค่อย ๆ โน้มตัวมาข้างหน้า น้ำเสียงของนางฟังดูเยียบเย็น

สวีซงหย่วนโต้ตอบด้วยท่าทีแค้นเคือง “หากเจ้าอยากฆ่าก็ฆ่าเลยสิ! เลิกเอ่ยวาจาเลื่อนเปื้อนสักที!”

“ดูเหมือนจะมิใช่นะ” ลั่วชิงยวนออกแรงมือเพียงเล็กน้อย ก็หักนิ้วข้อเล็ก ๆ ของอีกฝ่ายได้แล้ว

“อ๊าก…" สวีซงหย่วนเจ็บปวดเสียจนเหงื่อกาฬชุ่มโชก

“ลั่วไห่ผิงเช่นนั้นหรือ?” ลั่วชิงยวนแววตาเย็นชา

สวีซงหย่วนยังคงกัดฟันมิยอมตอบ

“ดูเหมือนจะมิใช่เช่นกัน” ลั่วชิงยวนใช้ดาบจู่โจมลงมาอีกครั้ง

ข้อนิ้วก็ขาดกระเด็นไปอีกข้อหนึ่ง

โลหิตสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนชายกระโปรงของนาง

ลั่วอวิ๋นสี่ที่เฝ้ามองดูจากด้านข้างก็ตะลึงงันไปเสียแล้ว ช่างเป็นวิธีการอันโหดเหี้ยมนัก ฝูเสวี่ยผู้นี้หน้ามิเปลี่ยนสีเสียด้วยซ้ำไป นางเป็นผู้ใดกันแน่?

นางทนดูภาพเช่นนั้นมิไหวแล้ว แต่เมื่อนางได้ยินเสียงแผดร้องของสวีซงหย่วน นางก็อดมิได้ที่จะรู้สึกเบิกบานใจ

ลั่วอวิ๋นสี่กุมดาบเอาไว้แน่นพร้อมน้ำตาอาบหน้า สายตาของนางเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและชิงชัง

“เช่นนั้น… ก็เป็นตระกูลฝูกระมัง?” ลั่วชิงยวนค่อย ๆ เอ่ยขึ้นพลางจ้องมองสวีซงหย่วน

ทว่าทันทีที่สวีซงหย่วนได้ยินสองคำนี้ เขาก็สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นอันมาก

ฝูเสวี่ยสงสัยตระกูลฝูได้อย่างไรกัน?

ท่าทีตอบสนองของอีกฝ่ายทำให้ลั่วชิงยวนได้คำตอบแล้ว

นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นตระกูลฝูอีกแล้ว

สวีซงหย่วนเองก็เป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลฝูเช่นกัน

เจ้ากรมกลาโหมช่างยุ่งเสียจริง ๆ

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วพลางครุ่นคิด “นายของเจ้ามิน่าจะมีเพียงตระกูลฝูแค่ตระกูลเดียวกระมัง ข้ายังจำได้ว่าเจ้าสนใจดีงูมากทีเดียว ชะรอยเจ้าสิ่งนี้คงมิใช่สิ่งที่ตระกูลฝูต้องการหรอก”

“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไยเจ้ามิอธิบายมาให้กระจ่าง บางทีข้าอาจไว้ชีวิตเจ้าก็ได้” ลั่วชิงยวนข่มขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แต่ยามนี้สีหน้าของสวีซงหย่วนกลับเต็มไปด้วยแววตื่นตระหนก ไฉนฝูเสวี่ยผู้นี้ถึงได้รู้มากเช่นนั้นเล่า?

นางเป็นผู้ใดกันแน่?

“เจ้ายังคิดให้ข้าเดาอีกรึ?”

ลั่วชิงยวนก้มหน้ามองสวีซงหย่วน จากนั้นก็เอ่ยเน้นทีละคำ ๆ ว่า “เป็น... เหยียน ผิง เซียว ใช่หรือไม่?”