ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 570

ลั่วชิงยวนตอบแม่เล้าเฉินว่า “บอกว่าข้ากำลังพักผ่อนอยู่ ให้คุณชายฝูกลับมาวันหน้าเถอะ”

“เจ้าค่ะ” แม่เล้าเฉินเดินออกไป

ลั่วอวิ๋นสี่มองนางด้วยสีหน้าตกตะลึงสุดขีด “ข้าได้ยินว่าคุณชายฝูลุ่มหลงในตัวเจ้าถึงขั้นทุ่มเงินมหาศาลให้แก่เจ้า ตัวเจ้ารู้ว่าตระกูลฝูมีอันใดน่าสงสัยมานานแล้ว ถึงได้เจตนาเข้าหาเขาใช่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนตอบว่า “เดิมทีเรื่องพวกนี้หาได้เกี่ยวข้องกันไม่ ทว่ายามนี้พบว่าล้วนเชื่อมโยงกับขุมกำลังเดียวกัน”

“เรื่องมันยาวนัก ข้าจะค่อย ๆ เล่าให้เจ้าฟังก็แล้วกัน”

ลั่วชิงยวนครุ่นคิดแล้วเริ่มต้นจากหอสมุทรมรกต

ทั้งสองคนนั่งอยู่ในห้อง ส่วนลั่วอวิ๋นสี่ก็ตั้งใจฟังอยู่ตลอดทั้งคืน

หลังจากลั่วอวิ๋นสี่ได้ยินเช่นนี้เข้า ก็ให้รู้สึกตกตะลึง “เจ้าสามารถหาเงื่อนงำได้ตั้งมากมายถึงเพียงนั้น ถึงเจ้าจะอยู่ในหอนางโลม แต่กลับลงมือกระทำเรื่องราวได้มากปานนั้นเชียว”

“ส่วนข้ากลับเหมือนคนโง่งมที่ถูกหลอกใช้ครั้งแล้วครั้งเล่า...”

ตอนนี้นางตระหนักแล้วว่าเมื่อก่อนได้กระทำเรื่องไร้ประโยชน์เอาไว้มากมายเพียงใด

เมื่อก่อนมีท่านตากับมารดาของนางคอยปกป้องคุ้มครอง นางจึงสามารถกระทำเรื่องอันใดก็ได้ตามที่ต้องการโดยมิต้องกังวลใจ เมื่อย้อนกลับมามองยามนี้ นางถึงได้เห็นว่ายามนั้นตนช่างน่าขันมากเพียงใดกัน

กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็สายไปแล้ว

เดิมทีลั่วชิงยวนก็คิดจะไปที่ศาลาว่าการเพื่อถามไถ่เรื่องสถานการณ์ พวกเขากำลังตามแกะรอยของสวีซงหย่วน แต่นางมิทราบว่าพวกเขาจะพบสิ่งใดบ้างหรือไม่

หากให้คำอธิบายโดยตัดสินให้สวีซงหย่วนเป็นผู้ร้ายก็ออกจะสุกเอาเผากินเกินไปสักหน่อย พวกเขาต้องรู้ให้ได้ว่ามีผู้ใดชักใยอยู่เบื้องหลังและสาเหตุที่ทำให้มันสังหารทุกคนในจวนมหาราชครู

ทว่าในวันนี้ ลั่วหลางหลางกับฟ่านซานเหอก็รีบกลับมาที่เมืองหลวงและมาถึงนอกจวนมหาราชครู

ก่อนที่จะผ่านประตูเข้ามา ลั่วหลางหลางก็ล้มลงกับพื้นแล้วร้องไห้หนักเสียจนลุกไม่ขึ้น อาการตื่นตกใจรุนแรงยิ่งนัก

ฟ่านซานเหอเองก็รู้สึกเจ็บปวดและคอยปลอบโยนนางอยู่ข้าง ๆ

ลั่วชิงยวนที่มองดูอยู่ไม่ไกลก็รู้สึกตื่นตระหนก

เรื่องใหญ่เช่นนั้นย่อมมิอาจปิดบังได้ แต่ลั่วหลางหลางกลับมาเร็วกว่าที่นางคาดคิดเอาไว้

ในยามนี้เอง ก็มีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ห่างออกไปไม่ไกล

ฟู่เฉินหวนลงรถม้า ประจวบเหมาะกับที่รถม้าอีกคันจอดลงแล้วลั่วเยวี่ยอิงก็เดินลงมาพอดี

“ท่านอ๋อง ท่านก็มาด้วยหรือเพคะ” ลั่วเยวี่ยอิงหน้าตาซีดขาวและสีหน้าฉายแววเศร้าใจ

“หม่อมฉันได้ยินมาว่าท่านอ๋องถูกลอบสังหาร มือของท่านอ๋อง...” ลั่วเยวี่ยอิงคว้ามือข้างที่ได้รับบาดเจ็บของฟู่เฉินหวนด้วยท่าทีร้อนรนกังวลใจ