ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 575

“เซี่ยหว่าน สิ่งที่ข้าอยากจะรู้คือความจริงของเรื่องราว หาใช่ผู้ใดสังหารผู้ใดไม่”

“เจ้าควรจะคิดให้ดี ๆ ก่อนพูด”

เซี่ยหว่านคุกเข่าลงกับพื้นพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนใจว่า “สิ่งที่ข้ากล่าวมาเป็นความจริง พวกนางสองคนผู้หนึ่งเป็นฮูหยิน ส่วนอีกผู้หนึ่งเป็นอนุ พวกนางย่อมเข้ากันมิได้อยู่แล้ว”

“เดิมทีนายท่านรักใคร่ฮูหยินใหญ่ ทว่าต่อมาเนื่องจากความสัมพันธ์ร้าวฉาน ต่อมานายท่านก็หลงรักหยวนซื่อแล้วรับหยวนซื่อเข้ามาเป็นอนุ”

“ฮูหยินใหญ่มิอาจทนหยวนซื่อได้ นางจึงพาลเกลียดชังนายท่านไปด้วย”

“ครั้งหนึ่งเกือบทำให้นายท่านต้องสังเวยชีวิตแล้ว”

“เมื่อหยวนซื่อทราบเรื่องนี้เข้า นางกลับคุมแค้นและวางยาพิษฮูหยินใหญ่”

“ถึงแม้ว่าพวกนางมิได้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด แต่พวกนางก็หมายจะให้ตายกันไปข้างหนึ่ง”

“ข้าก็มิทราบรายละเอียดมากไปกว่านี้แล้ว ที่ข้ารู้ก็มีเพียงเท่านี้!”

หลังจากเซี่ยหว่านพูดจบ อีกฝ่ายก็ร่ำไห้วิงวอน “ได้โปรดอย่าทำร้ายบุตรสาวของข้า! ได้โปรดเถอะ!”

เซี่ยหว่านมองไม่เห็นและมิทราบว่าลั่วชิงยวนปฏิบัติกับหวังอิงอย่างไร นางเป็นห่วงความปลอดภัยของบุตรสาวทั้งยังรู้สึกหวาดกลัวสุดขีดอีกด้วย

เมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้ยินเข้าก็ราวกับถูกสายฟ้าผ่าฟาดเข้าใส่

นางพึมพำกับตนเองว่า “เป็นไปได้อย่างไรกัน... มิใช่เจ้าบอกว่ามารดาของข้าถูกมารดาของนางสังหารหรอกหรือ? เพราะเหตุใดกัน? คำพูดประโยคใดที่เจ้าพูดจริงและประโยคใดที่เจ้าพูดเท็จกันแน่?”

ยามนี้ลั่วเยวี่ยอิงมิอาจยอมรับคำพูดของเซี่ยหว่านได้ ทั้งยังมิอาจยอมรับว่ามารดาของนางสังหารมารดาของลั่วชิงยวน

มิฉะนั้น ความเกลียดชังที่นางมีต่อลั่วชิงยวนจะมาจากที่ใดกันเล่า?

ลั่วเยวี่ยอิงจำใจคว้าตัวเซี่ยหว่านแล้วเอ่ยถามเสียงเคร่ง “เมื่อก่อนเจ้ามิได้พูดเช่นนี้ บอกข้ามา เจ้าพูดเช่นนั้นเพราะลั่วชิงยวนจับตัวบุตรสาวของเจ้าใช่หรือไม่?”

“พูดมาสิ!”

ลั่วเยวี่ยอิงตื่นตระหนกเสียจนคว้าคอเสื้อของเซี่ยหว่านแล้วเขย่าตัวอีกฝ่าย

เมื่อหวังอิงเป็นเช่นนั้น นางก็ร้องไห้ขึ้นมาทันที “อย่าทำร้ายท่านแม่ของข้า อย่าทำร้ายท่านแม่ของข้านะ...”