ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 578

ผู้ที่นอนอยู่บนพื้นคือเซี่ยหว่านที่เต็มไปด้วยบาดแผล

โดยมีบาดแผลใหม่ปรากฏชัดตามใบหน้าและท่อนแขน

ในขณะเดียวกัน ศพของนางกำลังนอนอยู่บนถนน

เมื่อภาพนี้ ผุดขึ้นมาในหัวของลั่วชิงยวน

ตอนนั้นเซี่ยหว่านสาบานว่าตนจะไม่เอ่ยวาจาโป้ปด มิฉะนั้นก็ขอตายโดยไร้ที่ฝัง

ยามที่ภาพนี้วูบผ่านเข้ามาในหัวของนาง ลั่วชิงยวนเองก็รู้ว่าเซี่ยหว่านกำลังโกหก ทว่านางก็มิได้คาดคิดว่าผลกรรมจะสนองเร็วเช่นนั้น

“ท่านแม่… ท่านแม่เจ้าคะ...” หวังอิงโผเข้าหาเซี่ยหว่านพลางร้องไห้คร่ำครวญด้วยความโศกเศร้า

ลั่วชิงยวนเดินเข้ามาตรวจดูร่างกายของเซี่ยหว่าน เห็นอยู่ชัด ๆ ว่ามีบาดแผลตามใบหน้าและมือไม้ แต่บาดแผลกลับประหลาดนักเพราะมีความลึกไม่เท่ากัน ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนถูกผู้อื่นจัดการ แต่เหมือนนางจัดการตนเองเสียมากกว่า

ริมฝีปากของอีกฝ่ายเขียวคล้ำและมีคราบโลหิตอยู่ตรงมุมปาก เมื่อนางง้างปากของเซี่ยหว่าน ก็มีโลหิตหยดลงมาจากปากของอีกฝ่ายและมีแสงเยียบเย็นส่องประกาย

ลั่วชิงยวนรู้สึกตกตะลึง

นั่นคือเข็มนี่!

หวังฉินโหดเหี้ยมถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?

“ช่างเป็นสตรีที่น่าเวทนา นางแต่งงานกับคนผิดจนทำลายชีวิตของตนเอง มิหนำซ้ำยามนี้ตนเองต้องตายอย่างน่าอนาถเช่นนั้นอีก”

“หวังฉินสมควรถูกสับเป็นพัน ๆ ชิ้นจริง ๆ เขาปฏิบัติกับภรรยาของเขาเองอย่างโหดร้าย ไฉนทางการจึงมินำตัวเขาไปลงโทษเล่า?”

มีคนอธิบายขึ้นมาว่า “ว่ากันว่าเดิมทีสตรีผู้นี้เคยไปแจ้งทางการอยู่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งหวังฉินก็จะขอโทษและยอมรับผิด จากนั้นเซี่ยหว่านก็จะใจอ่อนและยอมยกโทษให้เขาทุกครั้งไปจึงทำให้ศาลาว่าการจัดการกับหวังฉินมิได้”

“เช่นนี้เองหรอกหรือ? นางหาเรื่องใส่ตัวชัด ๆ เลย! เพียงแต่น่าสงสารเด็กผู้นี้ หากนางอยู่กับบิดาแล้วจะมีจุดจบที่ดีได้อีกหรือ?”

บรรดาผู้พบเห็นเหตุการณ์ต่างหากันเสวนาถึงเรื่องนี้มิได้ว่างเว้น จากนั้นพวกเขาก็ล้วนมั่นใจยิ่งว่าหวังฉินพลั้งมือสังหารคน อย่างไรเสียบาดแผลของเซี่ยหว่านก็ล้วนมีสาเหตุมาจากหวังฉิน

ไม่นานนัก คนของทางการก็มาถึง

หลังจากนำศพของเซี่ยหว่านไปและไต่ถามสถานการณ์จากผู้สัญจรผ่านไปผ่านมา พวกเขาก็ส่งคนไปจับกุมตัวหวังฉิน

เนื่องจากหวังอิงเป็นบุตรสาวของผู้ตายจึงจำเป็นต้องไปที่ศาลาว่าการ ลั่วชิงยวนตามอีกฝ่ายไปทีศาลาว่าการโดยอ้างว่าอีกฝ่ายยังเล็กอาจจะรู้สึกหวาดกลัวได้