ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 579

“คราวนี้ข้าจักต้องเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของนางให้จงได้”

“ยิ่งไปกว่านั้น ความผิดของหวังฉินก็ยากจะให้อภัย!”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เช่นนั้นข้าคงต้องลำบากใต้เท้าเหอจับตัวหวังฉินแล้วเจ้าค่ะ”

“ส่วนเรื่องศพของเซี่ยหว่าน ข้าคิดจะเอาไปฝัง”

“ท่านก็เห็นแล้ว บุตรสาวของนางยังเล็กนัก ดังนั้นจึงมิควรปล่อยให้นางเผชิญความหวาดกลัวอยู่ในศาลาว่าการ”

ใต้เท้าเหอจึงตกปากรับคำ

ยามที่นางกำลังจะออกไป หวังอิงก็วิ่งเข้ามาจับมือของลั่วชิงยวนพร้อมน้ำตาอาบใบหน้า “พี่สาว ท่านแม่ของข้ากำลังจะถูกขังอยู่ที่นี่...”

ลั่วชิงยวนโน้มตัวลงมาตบไหล่ของนาง “ข้าจักพามารดาของเจ้าไปด้วย พานางไปฝังกันเถอะ ชาตินี้นางต้องทนทุกข์ทรมานมาเกินไปแล้ว ในที่สุดยามนี้นางก็ได้เป็นอิสระเสียที”

หวังอิงผงกศีรษะอย่างรู้ความยิ่งนัก

อีกฝ่ายล่วงรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ทว่ากลับทำอันใดมิได้เลย

มารดาของตนตายจากไปแล้ว สำหรับมารดาของตน นับเป็นการปลดปล่อยโดยแท้จริง

ถึงแม้ว่าตนมิใคร่เต็มใจที่จะพรากจากนัก

แต่ชาติหน้า ตนก็ยังคงอยากเป็นบุตรสาวของมารดาอีก

จากนั้นลั่วชิงยวนก็ไปหาท่านลุงฟ่านจากร้านรับจัดพิธีศพและซื้อโลงสำเร็จรูปมาใบหนึ่ง ท่านลุงฟ่านเองก็เชี่ยวชาญยิ่งนักทั้งยังจัดการทุกอย่างได้รอบคอบอีกต่างหาก

ตอนที่หวังอิงกำลังเปลี่ยนชุดให้เซี่ยหว่านอยู่ในห้อง จู่ ๆ อีกฝ่ายก็รีบวิ่งออกมา “พี่สาว ข้าพบสิ่งนี้จากเสื้อผ้าของท่านแม่เจ้าค่ะ”

หวังอิงยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้

มีรอยเย็บตรงขอบจดหมาย จดหมายฉบับนี้คงจะถูกเย็บเข้ากับซับในของชุดเป็นแน่

หากหวังอิงมิได้เปลี่ยนชุดให้มารดาของตน นางก็คงไม่มีวันพบสิ่งนี้

ลั่วชิงยวนรู้สึกกระวนกระวายใจอยู่บ้าง เพราะหวังว่าสิ่งที่เซี่ยหว่านทิ้งเอาไว้ให้จะเปิดเผยความจริงเรื่องที่นางอยากจะรู้

เมื่อเปิดซองจดหมายออกมา