ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 581

ลั่วชิงยวนปลอมตัวแล้วลอบเข้ามาในจวนอัครเสนาบดี

นางลอบมาที่เรือนอันแสนคุ้นเคย

ได้ยินเสียงร้องไห้ของลั่วเยวี่ยอิงดังแว่วขึ้นมาจากภายในห้อง

“คนสุดท้ายที่รู้สาเหตุการตายของท่านแม่ตายไปแล้ว นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป ใต้หล้านี้ยังจะมีผู้ใดจดจำความคับข้องใจของท่านแม่ได้อีก?”

ลั่วไห่ผิงจึงปลอบโยนนางว่า “พ่อจำได้”

“พ่อจักจดจำไว้ตลอดไป! มารดาของเจ้าเป็นผู้ที่อ่อนโยนและจิตใจดีงามที่สุดในใต้หล้า”

ลั่วเยวี่ยอิงร้องไห้ด้วยท่าทีเศร้าโศก “ท่านพ่อ ท่านต้องจับตัวหวังฉินมาลงโทษให้หนัก ๆ นะเจ้าคะ!”

“ยังมีบุตรสาวของเซี่ยหว่านอีก ข้ามิทราบว่ายามนี้นางไปอยู่ที่ใดแล้ว แต่มีคนบอกว่าเห็นนางอยู่กับฝูเสวี่ย ท่านพ่อ ท่านต้องคิดหาทางนะเจ้าคะ!”

ลั่วไห่ผิงพยักหน้าแล้วรับรองว่า “พ่อรู้แล้ว วางใจเถอะ พ่อจัดการเรื่องพวกนี้ให้เอง!”

“ดึกแล้ว เจ้าควรจะพักผ่อน อย่าเพิ่งคิดอันใดเลย”

ลั่วชิงยวนรีบหลบเข้ามุมหนึ่ง เพื่อรอคอยให้ลั่วไห่ผิงออกไปจากเรือน

นางลอบสังเกตอยู่สักพักแล้ว ดูเหมือนว่าทาสใบ้จะได้อยู่นอกเรือน

ภายในห้อง ลั่วเยวี่ยอิงไล่พวกคนรับใช้พลางดับเทียนราวกับว่ากำลังจะเข้านอนแล้ว

เมื่อเรือนทั้งหลังเงียบสงัด ลั่วชิงยวนก็เปิดหน้าต่างแล้วกระโดดเข้ามา

“นั่นผู้ใดกัน?” ก่อนที่ลั่วเยวี่ยอิงจะผล็อยหลับไป นางก็รู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาจึงรีบพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนฉ่ยแววเย็นชา “ข้าเอง”

เมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้ยินเช่นนี้เข้าก็รู้สึกตกตะลึง “ลั่วชิงยวน? เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้บุกเข้ามาในห้องของข้ายามค่ำคืน? เจ้ามิต้องการชีวิตอยู่แล้วรึ?!”

หลังจากลั่วเยวี่ยอิงพูดจบ อีกฝ่ายกำลังจะร้องขอความช่วยเหลือ

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนแปรเปลี่ยนเป็นเยียบเย็น “เจ้าอยากจะรู้สาเหตุการตายที่แท้จริงของเซี่ยหว่านหรือไม่เล่า?”

ลั่วเยวี่ยอิงพลันตัวแข็งทื่อแล้วขมวดคิ้วให้นาง “เจ้าหมายความเยี่ยวไรกัน?”