ลั่วชิงยวนตกตะลึงเล็กน้อย นางจึงเงยหน้าขึ้นมองพบว่าเป็นฟู่เฉินหวน
ทันใดนั้นเขาก็ยกเท้าขึ้นเตะบุรุษผู้นั้นออกไป
จากนั้นก็มีเสียงร้องด้วยความตกใจดังมาจากด้านล่าง “อ๋องผู้สำเร็จราชการกำลังทุบตีชาวบ้าน!”
“อ๋องผู้สำเร็จราชการลงมือทำร้ายผู้บริสุทธิ์!”
“กฎแห่งราชวงศ์ยังมีอยู่หรือไม่?”
คำพูดเหล่านี้ทำให้เกิดความโกลาหลในหอทันที
ผู้คนต่างพากันรุดไปข้างหน้าเพื่อโจมตีฟู่เฉินหวน แต่เขากลับยืนอยู่ตรงหน้าลั่วชิงยวน พร้อมกับลงมืออย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด จนทำให้ผู้คนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บ
โชคดีที่ผุ้คุ้มกันในหอค่อนข้างแข็งแกร่ง ทั้งยังควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว
ไม่ไกลกันนัก ฝูจ้าวก็อยากจะก้าวออกไปเช่นกัน
สายตาเฉียบคมของฟู่เฉินหวนจับจ้องไปยังลั่วชิงยวน จากนั้นก็คว้าข้อมือนางไว้ แล้วดึงนางออกจากสถานการณ์ตรงหน้าก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปยังชั้นบน
ประตูถูกปิดลง
ฟู่เฉินหวนยืนพิงกำแพงด้วยความโกรธบนใบหน้า พร้อมทั้งประจันหน้ากับลั่วชิงยวน “วันนี้เจ้าต้องออกจากหอฝูเสวี่ย ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าร่ายรำที่นี่ในฐานะฝูเสวี่ยอีกต่อไป!"
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว "เพราะเหตุใดเพคะ?"
‘เพราะเจ้าเป็นพระชายาของอ๋องเช่นข้า!’
ฟู่เฉินหวนเกือบจะโพล่งออกมา แต่เขาก็ยังอดกลั้นและจ้องมองไปยังดวงตาของคนตรงหน้า "เจ้ายังมิรู้หรือว่าบุรุษเหล่านั้นอยากเห็นเจ้าร่ายรำไปเพื่ออะไร?"
“เปลี่ยนอาภรณ์แล้วกลับจวนกับข้าเดี๋ยวนี้!”
ทันทีที่เขาพูดจบก็มีเสียงฝีเท้าปรากฏขึ้นจากข้างนอก จากนั้นเสียงของแม่เล้าเฉินก็ดังขึ้น “คุณหนู คุณชายฝูมาที่นี่ ข้าอยากถามว่าท่านพอมีเวลาว่างหรือไม่?”
แม่เล้าเฉินรู้ว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการอยู่ในห้อง แต่นางมิอาจปฏิเสธคำขอของคุณชายฝูได้
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฟู่เฉินหวนก็ส่งสัญญาณให้ลั่วชิงยวนผลัดผ้า เขาเปิดประตูแล้วเดินออกไป
“ไม่ว่าง” ฟู่เฉินหวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและมองไปยังฝูจ้าว
ฝูจ้าวขมวดคิ้วด้วยสีหน้าไม่พอใจ "เรื่องนี้ มีแม่นางฝูเสวี่ยเป็นผู้ตัดสินใจว่าจะพบกับแขกคนไหนหรือไม่ ท่านอ๋องไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?"
“นอกจากนี้ วันนี้ท่านอ๋องเองได้ลงไม้ลงมือกับผู้คนในหอฝูเสวี่ย กระหม่อมเกรงว่าข่าวนี้จะแพร่กระจายไปถึงยังที่ว่าการ เช่นนั้นท่านอ๋องควรคิดหาวิธีอธิบายตัวเองเสียก่อนเสียดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ”
ใบหน้าของฟู่เฉินหวนเย็นชา “ข้ามิได้ขอให้เจ้ากังวลใจเรื่องของข้า”
“วันนี้ฝูเสวี่ยจะไม่ไปพบเจ้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...