ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 59

"ท่านอ๋องเกือบจะทรงขับไล่พระชายาออกจากตำหนัก มิหนำซ้ำก่อนหน้านี้ยังโบยพระชายาไปยี่สิบไม้เพราะแม่บ้านเมิ่ง และอาการบาดเจ็บของนางก็ยังไม่หายดี กระหม่อมไม่คิดว่า พระชายาจะเป็นคนเลวร้ายอันใด อีกทั้งพระชายายังกำชับแม่นมเติ้งให้ดูแลนางรับใช้ทั้งสามคนเป็นพิเศษด้วย เพราะเกรงว่าพวกนางจะปลิดชีพตนเอง”

"เมื่อคืนก่อนที่พวกนางปลิดชีพตนเอง ก็เป็นแม่นมเติ้งที่ไปทันเวลาพอดีพ่ะย่ะค่ะ"

เมื่อก่อนซูโหยวอาจจะไม่เชื่อ ทว่ายามนี้ความจริงมาประดังอยู่ตรงหน้าตนแล้ว ความคิดเห็นที่เขามีต่อพระชายาผู้นี้จึงดีขึ้นมาก

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินเช่นนี้ก็สะเทือนใจอยู่บ้าง จากนั้นก็เอ่ยขึ้นอย่างหมดความอดทนว่า "เจ้าพูดมากขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน! ข้าไปดูก็ได้!"

ตอนที่เขากำลังจะออกไป เซียวชูก็เดินเข้ามาอีกครั้ง

"ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หลังจากไต่สวนหลิ่วจิ้นก็สารภาพออกมา กระหม่อมลองตรวจสอบโอสถที่ชุนเยวี่ยกินเข้าไปแล้ว มันเป็นโอสถที่หลิ่วจิ้นสั่งให้นางรับใช้ผู้มีหน้าที่ต้มโอสถต้มขึ้นมา สิ่งที่หวังม๋าจื้อพูดมาล้วนเป็นความจริงทั้งสิ้นพ่ะย่ะค่ะ!

"แต่วันนี้ตอนที่ราษฎรมารวมกลุ่มประท้อง หลิ่วจิ้นก็หนีไปจากตำหนัก มีคนเห็นเขาหนีไปทางประตูหลังพ่ะย่ะค่ะ"

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินเช่นนี้ ดวงตาก็ฉายแววเยียบเย็น "ผู้ดูแลคลังรึ?”

วางแผนสมรู้ร่วมคิดครั้งใหญ่เช่นนั้นหรือ?

จะต้องมีผู้บงการอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เป็นแน่!

"ถ้าหากเรื่องทั้งหมดนี้เป็นแผนที่หลิ่วจิ้นวางเอาไว้ ตอนที่ราษฎรมาประท้วง ไม่มีทางที่เขาจะตื่นตระหนกและหลบหนีไปแบบนั้นแน่ เขาน่าจะล่วงรู้แผนและถูกใส่ร้าย นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาหนีไป" ฟู่เฉินหวนเอ่ยอย่างใจเย็น

เซียวชูพลันเข้าใจขึ้นมาทันที "สิ่งที่ท่านอ๋องตรัสมาเป็นความจริงพ่ะย่ะค่ะ!"

"ส่งคนไปจับเขา! บ้านของหลิ่วจิ้นและที่ไหนก็ตามที่เขาอาจจะไป ไปดักรอเสีย ค้นหาให้ทั่วห้องเขา อย่าให้ตกหล่นไปเชียวล่ะ! ข้าอยากให้เขามีชีวิตอยู่!”

"อีกอย่างจงปิดล้อมทั่วทั้งตำหนักแล้วตรวจสอบจำนวนคนในตำหนัก เจ้าสามารถปล่อยให้คนเข้ามาได้แต่ห้ามปล่อยออกไปเป็นอันขาด!"

เซียวชูรีบรับบัญชา "พ่ะย่ะค่ะ!"