ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 592

ข้างในมีหนังสือไถ่ตัวอยู่จริง ๆ

ลั่วชิงยวนไม่อยากจะเชื่อ สิ่งที่พระพระชายาหลีมอบให้จะเป็นหนังสือไถ่ตัวได้เช่นไร?

นางหยิบเอกสารแผ่นนั้นขึ้นเปิดอ่าน ทว่ามีชื่อของชิงซุ่ยเขียนกำกับไว้จริง ๆ

นี่คือสิ่งที่พระพระชายาหลีตอบแทนชิงซุ่ยในครานั้นใช่หรือไม่?

แต่สิ่งนี้จะนำไปสู่ความตายของผู้คนได้เช่นไร?

ลั่วชิงยวนเข้าหาฝูว่านเจิงทันที นางเอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านฆ่าคนไปมากมายในหอสมุทรมรกตเพียงเพื่อหนังสือไถ่ตัวฉบับนี้เท่านั้นหรือ?”

หน้าผากของฝูว่านเจิงเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ และฝ่ามือของเขาก็เปียกไปด้วยเหงื่อเช่นกัน เขาตอบกลับด้วยท่าทีวิตกกังวล “ก่อนที่ข้าจะได้สิ่งนี้มา ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงหนังสือไถ่ตัว”

สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปทันที “ท่านหมายถึงกระไร? ท่านมิรู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งนี้คืออะไร ทว่ากลับเข่นฆ่าผู้คนไปมากมายในหอสมุทรมรกต”

ฝูว่านเจิงพูดอย่างประหม่า “นั่นเป็นเพียงหนังสือไถ่ตัว หากมิใช่เพราะนางพยายามปกปิดและซ่อนมันก่อนแล้ว นางจะถูกผู้อื่นจับตามองได้เช่นไร?”

“ก่อนที่ข้าจะสังหารผู้คนในหอสมุทรมรกต ข้าเคยใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อขโมยของสิ่งนั้น แต่ทว่าทุกคนในหอสมุทรมรกตกลับช่วยนางปกปิดมันไว้ ข้าจึงมิอาจรู้ได้ว่าของสิ่งนั้นอยู่ที่ใด เช่นนั้นข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่านาง!”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยิน “ถูกจับตามอง? ผู้ใดกัน?”

ฝูว่านเจิงขมวดคิ้วขณะที่สีหน้าของเขาค่อย ๆ เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “พวกมัน!”

ลิ่นฝูเสวี่ยพบว่าเป็นการยากมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่จะควบคุมเขา นางจึงเปิดปากพูดอย่างยากลำบากว่า "ข้าต้านทานจิตสำนึกของเขามิได้แล้ว หลังจากนี้มิอาจควบคุมเขาได้อีกต่อไป"

หลังจากพูดจบ นางก็ถอนหายใจอย่างช่วยมิได้ "ชิงซุ่ยเป็นสตรีจากตระกูลยากจน นางมีปณิธานตั้งมั่นและแน่วแน่"

“นางได้รับหนังสือไถ่ตัวซึ่งสามารถแลกเปลี่ยนเป็นอิสรภาพให้นางได้ ทว่านางกลับเลือกจะอยู่หอสมุทรมรกต เพียงเพราะหอสมุทรมรกตสามารถมอบชีวิตมั่งคั่งที่นางไม่เคยสัมผัสดังเช่นอิสรภาพข้างนอกนั่นได้”

“แต่นางก็กลัวด้วยว่า หากผู้อื่นรู้ว่านางสามารถออกไปได้แต่นางเลือกจะอยู่ นางจะถูกดูถูกนินทาและคิดว่านางใฝ่ต่ำ”

“นั่นจึงเป็นเหตุผลที่นางเลือกจะปกปิดไว้เป็นความลับและไม่ยอมให้ผู้ใดในหอสมุทรมรกตรู้ว่านางได้รับรางวัลใดมา”

“จนกระทั่งนางตาย นางยังมิรู้เลยว่ากระดาษแผ่นนี้ต่างหากที่ฆ่านาง!”

“แต่เหตุใดเล่า? นี่มิใช่ความผิดของนาง และมิใช่ความผิดของผู้ใดในหอสมุทรมรกตเลย! เหตุใดเท่านต้องฆ่าผู้คนมากมายเพื่อรางวัลที่ท่านเองก็ไม่อาจรู้แน่ชัดเช่นนี้?!”