ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 593

ทันใดนั้นประตูก็ถูกผลักออกอย่างรุนแรง เจตนาสังหารอันทรงพลังและน่าสะพรึงกลัวก็ถาโถมเข้ามาในทันที ทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกถึงการกดขี่ข่มเหงอย่างรุนแรง

กริชอันแหลมคมแทงเข้าหานางอย่างดุเดือด แสงเย็นอันเจิดจ้าก็ส่องประกายให้เห็นลายนกอินทรีบนหลังมือของเขา

เขาเป็นนักฆ่าของสำนักเทียนอิง!

ลั่วชิงยวนก้าวหลบทันที แต่อีกฝ่ายก็โต้ตอบกลับอย่างรวดเร็วเช่นกัน ใบมีดอันแหลมคมปัดผ่านแขนของนาง กลิ่นคาวเลือดแพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็ว

นางยืนตั้งหลักอย่างมั่นคง แต่นักฆ่ากลับพุ่งเข้ามาตรงหน้านางในทันที ด้วยความเร็วที่เกินกว่าจะกลั้นลมหายใจได้

นางหลบเลี่ยงอย่างระมัดระวังและรวดเร็ว แต่ความแข็งแกร่งของนางยังคงห่างไกลจากนักฆ่าผู้นั้นเป็นอย่างมาก

ใบมีดของกริชยังคงทิ้งคราบเลือดไว้บนร่างของนาง แต่กลิ่นคาวเลือดกลับกระตุ้นให้การโจมตีของนักฆ่า

ทวีความรุนแรงขึ้น ราวกับสัตว์ร้ายที่ถูกกระตุ้นให้ดุร้ายขึ้นด้วยกลิ่นคาวเลือด

ท่าทางดุร้ายนั้นดูคล้ายจะกลืนกินลั่วชิงยวนได้ทั้งเป็น

ลั่วชิงยวนไม่เคยเห็นท่วงท่าที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้มาก่อน แค่เพียงมองแวบเดียวก็อาจทำให้ผู้คนสั่นสะท้านได้

แต่นั่นมิใช่การจ้องมองเช่นมนุษย์เลย!

หลังจากการต่อสู้หลายกระบวนท่า ลั่วชิงยวนก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี แม้ว่านางจะไม่ทำร้ายนักฆ่า แต่นางก็หลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงได้หลายครั้ง

ในขณะนี้ เสียงของลิ่นฝูเสวี่ยก็ดังขึ้น “ท่านเซียนน้อย หาโอกาสพาฝูว่านเจิงและฝูจ้าวหลบหนีเร็ว!”

“ท่านไม่สามารถเอาชนะเขาได้ เขามิใช่มนุษย์”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกใจ "ว่ากระไรนะ? มิใช่มนุษย์รึ?”

ลั่วชิงยวนดึงยันต์ออกจากแขนเสื้อแล้วจุดทันที นางขว้างยันต์ไปยังนักฆ่า จากนั้นนักฆ่าจึงถือกริชและฟันยันต์จนขาดออกจากกัน

ในขณะนั้น ลั่วชิงยวนเห็นร่างหลายร่างซ้อนทับกันบนร่างของนักฆ่า นางมองเห็นแค่เพียงชั่วพริบตาเท่านั้น

“นี่มันอะไรกัน?” ลั่วชิงยวนตกใจและรีบหลบไปทันที

"เขาคือเจ้าแห่งนรก ซึ่งมีความทรงจำถึงสามภพ เขามิใช่มนุษย์ แต่เป็นปีศาจ! ข้าเกรงว่าจะไม่มีผู้ใดในใต้หล้านี้จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้!"