“ท่านจะเพิกเฉยต่อกฎหมายบ้านเมืองแล้วบุกเข้าไปในจวนขุนนางโดยไร้เหตุอันสมควรได้เช่นไรพ่ะย่ะค่ะ?”
พ่อบ้านกำลังนำผู้คนไปล้อมฟู่เฉินหวนที่บุกเข้ามายังในจวน
“คนของข้าถูกควบคุมตัวอยู่ในจวนของนายเจ้า ข้ามาเพื่อพานางกลับไป” น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนแข็งกร้าว
“แต่ที่นี่คือตระกูลฝู! หากท่านอ๋องต้องการเข้ามาก็ควรมีเทียบเชิญ ท่านจะบุกเข้ามาได้เช่นไรพ่ะย่ะค่ะ? นอกจากนี้จวนของใต้เท้าฝูก็ไม่ได้กักขังผู้ใดไว้ทั้งนั้น!” ท่าทางของพ่อบ้านเต็มไปด้วยความแข็งกระด้าง
“หากข้ายังคงต้องการจะเข้าไปข้างใน? แล้วจะเป็นเช่นไร?” ดวงตาของฟู่เฉินหวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา
“หากท่านยังกล้าบุกรุกเข้ามาอีก อย่าได้โทษกระหม่อมที่ไร้ความปรานี!” พ่อบ้านตำหนิอย่างดุดันแล้วออกคำสั่ง
“จัดการท่านอ๋องเสีย!”
เซียวชูซึ่งได้ติดตามฟู่เฉินหวนมาก็รีบลงมือทันที เขาเข้าต่อสู้กับผู้คุมกันของตระกูลฝู
หลังจากการต่อสู้อันดุเดือดและยืดเยื้อ ทั้งฟู่เฉินหวนและเซียวชูก็สามารถบุกเข้าไปในจวนตระกูลฝูได้สำเร็จ
ฟู่เฉินหวนและคนของเขาตรวจค้นเกือบทุกห้องในจวน
ถึงแม้จะใช้เวลาค้นหาอย่างยาวนาน ทว่ากลับไม่พบลั่วชิงยวน ฟู่เฉินหวนเริ่มกังวลใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
หากไม่ใช่เพราะลั่วอวิ๋นสี่บอกเขาว่าลั่วชิงยวนเข้ามาในจวนตระกูลฝู เพราะนางยังต้องการค้นหาความจริง เขาก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลั่วชิงยวนจะกล้าหาญถึงเพียงนี้
เพียงเวลานี้เท่านั้นที่เขาตระหนักได้ว่า ตลอดมาที่ลั่วชิงยวนเข้าหาฝูจ้าวเพื่อค้นหาความจริงเกี่ยวกับหอสมุทรมรกตรวมถึงนักฆ่าของสำนักเทียนอิงด้วย!
เขากังวลใจมากจนโทษตัวเองมาตลอดทาง และไม่มีเวลานำกำลังคนมาเพิ่ม เขาจึงรีบไปพร้อมกับเซียวชู
หลังจากเสียเวลาไปมากแล้ว เขาก็ไม่อาจรู้ได้ว่าเกิดอะไรกับลั่วชิงยวน!
……
ในห้องตำรา ลั่วชิงยวนเอนกายพิงชั้นหนังสืออย่างอ่อนแรง นางตั้งใจจะฉีกผ้าเพื่อพันบาดแผลไว้
แต่ทันใดนั้นดวงตาของนางก็สังเกตเห็นสัญลักษณ์บางอย่างในดวงแก้วที่อยู่บนพื้น
เจ้าแห่งนรกถูกลิ่นฝูเสวี่ยพรากไปแล้ว สัญลักษณ์ที่อยู่ในลูกแก้วนั้นคืออะไร?
นางหยิบลูกแก้วขึ้นมาพลิกดู ร่างของชายผิวดำคนหนึ่งก็ลอยออกมา เขาจ้องมองนางด้วยความสับสนและไม่ได้ดิ้นรนหรือเคลื่อนไหวแต่อย่างใด
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว นี่เป็นหนึ่งในวิญญาณบนร่างของนักฆ่า
ระหว่างที่นางกำลังครุ่นคิดอยู่ ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันที่มุมห้องนั้นก็ทำให้คิ้วของนางเลิกขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...