ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 596

แสงเย็นของกริชส่องกระทบดวงตาของฟู่เฉินหวน คิ้วของเขากระตุกขึ้นในทันที

ทันใดนั้น เขาก็คว้าลั่วชิงยวนเข้ามากอด ก่อนจะดึงนางซ่อนไว้ด้านหลัง จากนั้นจึงยกเท้าขึ้นและเตะกริชออกจากมือของนักฆ่า

เซียวชูรีบเข้าไปในห้องตำราทันทีและเริ่มต่อสู้กับนักฆ่า

ฟู่เฉินหวนมองลงไปที่คนในอ้อมแขนของเขา ซึ่งเต็มไปด้วยรอยแผลและเลือดทั่วทั้งร่าง สีหน้าของเขาดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง "เจ้ามาใกล้ชิดกับฝูจ้าวและตระกูลฝู เหตุใดจึงไม่บอกข้า?"

“เจ้ามาที่นี่เพียงลำพัง อยากตายหรือไร?”

ลั่วชิงยวนพยุงร่างของนางขึ้นยืนอย่างมั่นคง จิตใจนางเต็มไปด้วยภาพเหตุการณ์ก่อนที่ลิ่นฝูเสวี่ยจะหายไป นางเอ่ยขึ้นทั้งแววตาเศร้าโศก “ข้ามีเพียงแค่ตัวข้าเพียงเท่านั้น”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “เจ้าเห็นข้าเป็นอะไร?”

ลั่วชิงยวนผงะเล็กน้อย “หม่อมฉันไว้ใจท่านได้เช่นนั้นหรือ?”

ฟู่เฉินหวนมองนางด้วยสีหน้าซับซ้อน “หากเจ้าไม่ไว้ใจข้า เหตุใดจึงให้ลั่วอวิ๋นสี่ส่งสารมาถึงข้า?”

ลั่วชิงยวนถูกหยุดไว้ด้วยคำถาม

ใช่ เมื่อพูดถึงเรื่องต่าง ๆ นางก็เอาแต่นึกถึงฟู่เฉินหวน ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงฟู่เฉินหวนเท่านั้นที่สามารถนำคนมาที่จวนของเจ้ากรมกลาโหมได้

นางรู้ว่าวันนี้การเข้าจวนตระกูลฝูเป็นเรื่องอันตราย แม้ว่านางจะมีลิ่นฝูเสวี่ยเป็นผู้ช่วย แต่ก็มีบางสิ่งที่ต้องการขอความช่วยเหลือจากฟู่เฉินหวน

เช่น หลักฐานการฆาตกรรมของฝูว่านเจิงที่มีต่อผู้คนมากมายในหอสมุทรมรกต ซึ่งจะทำให้ฟู่เฉินหวนสามารถจับกุมพวกเขาได้ทันที

มิฉะนั้น แม้ว่านางจะจากตระกูลฝูไปได้อย่างไร้อันตราย แต่นั่นจะมีประโยชน์อะไร?

หากตระกูลฝูทำลายหลักฐาน พวกเขาจะไม่ให้โอกาสนางอีกเป็นครั้งที่สอง

ทันใดนั้นพ่อบ้านก็เข้ามาพร้อมกับคนของนาง และต้องตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า

“ใต้เท้า! คุณชาย!”

พ่อบ้านรีบเข้าไปจับร่างของพวกเขาทั้งสองที่ยังหมดสติอยู่บนพื้นทันที

“ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ ท่านกล้าดีเช่นไรถึงโจมตีพวกเขาอย่างเปิดเผยภายในจวนเช่นนี้?! บ้านเมืองยังมีขื่อมีแปอยู่หรือไม่!?”

ลั่วชิงยวนวิ่งเข้าไปห้องตำราทันที นางค้นหาไปทั่วบนพื้น จากนั้นจึงพบกล่องและเอกสารทั้งหมดของหอสมุทรมรกต นางมอบของเหล่านั้นให้ฟู่เฉินหวน

“ในปีนั้น ทุกคนในหอสมุทรมรกตถูกตัดสินว่าตายจากอุบัติเหตุ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นฝูว่านเจิงที่เป็นผู้สังหารคนนับร้อยเหล่านั้น! นี่เป็นหลักฐานทั้งหมด!”