ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 598

สีหน้าของบุรุษผู้นั้นดูทั้งประหลาดใจและสงสัย เขาตกใจมากจนพูดไม่ออกครู่หนึ่ง

“ลูกเอ๋ย แม่ตามหาเจ้ามานานแล้ว ในที่สุดก็พบเจ้าเสียที” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนไม่อาจปกปิดความตื่นเต้นของนางได้

บุรุษผู้นั้นขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น “เหตุใดแม่ของข้ายังสาวถึงเพียงนี้”

ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก "ลูกเอ๋ย ดูตัวเจ้าเถิด นี่คือชีวิตหลังความตาย"

“เจ้าถูกลักพาตัวโดยพวกค้ามนุษย์ตั้งแต่ยังเล็ก พ่อและแม่ตามหาเจ้ามาสามสิบปีแล้ว แต่เจ้ากลับจำพ่อแม่มิได้และฆ่าพวกเราโดยมิได้ตั้งใจ”

“ข้ามิอาจบอกเจ้าได้ว่าเราทั้งคู่เป็นพ่อแม่ทางสายเลือดของเจ้าจนในที่สุดพวกเราก็ตายลง!”

“พ่อของเจ้ากลับชาติมาเกิด ในขณะที่เจ้าและข้ากลายเป็นวิญญาณโดดเดี่ยว ตอนนี้ข้าพบร่างกายของข้าแล้ว และข้าก็พบเจ้าเช่นกัน ลูกชายของข้า!”

บุรุษผู้นั้นตกใจกับคำพูดที่ประดิษฐ์ขึ้นของลั่วชิงยวนทันที

“ท่าน… ท่านเป็นแม่ของข้าจริงหรือ?”

ลั่วชิงยวนพูดอย่างเร่งรีบว่า “หากไม่เช่นนั้น บัดนี้เจ้าอยู่ในมือของข้า และข้าสามารถทำให้เจ้าหายไปได้ทุกเมื่อ แต่ข้าไม่เลือกจะทำเพียงเพราะเจ้าเป็นบุตรชายของข้า!”

ท่าทีของบุรุษผู้นั้นราวกับไม่เชื่ออย่างสุดใจ

“แล้ว… ข้าชื่ออะไร?” บุรุษผู้นั้นถามด้วยความสงสัย

“ชื่อจริงของเจ้าคือเตี่ยฉุย หลังจากที่เจ้าถูกลักพาตัวและกลายเป็นนักฆ่า แม่ก็ไม่รู้จักชื่อของเจ้าอีกต่อไป”

บุรุษผู้นั้นพึมพำ “เตี่ยฉุย... ข้าชื่อเตี่ยฉุย…”

ลั่วชิงยวนสำลักก่อนจะพูดว่า “ลูกชายของข้า เจ้าเรียกข้าว่าท่านแม่ได้หรือไม่?”

บุรุษผู้นั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็ตะโกนว่า “ท่านแม่”

“อา!” ลั่วชิงยวนรู้สึกสะเทือนใจอย่างที่สุด “ข้ารอคอยคำพูดนี้มานานหลายสิบปีแล้ว”

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว ตั้งแต่วินาทีที่เขาตะโกนเรียกแม่ของเขา นางก็แน่ใจแล้วว่าบุรุษผู้นี้ไม่มีความทรงจำจริง ๆ

เมื่อเจ้าแห่งนรกกับลิ่นฝูเสวี่ยเริ่มต่อสู้กัน วิญญาณหลายดวงก็ออกจากร่างไปและวิญญาณของนักฆ่าก็กลับคืนสู่ร่างของเขา เช่นไรก็ดีเจ้าแห่งนรกถูกลิ่นฝูเสวี่ยพาตัวไป เขาทิ้งวิญญาณที่โดดเดี่ยวนี้ไว้อย่างไม่หลงเหลือความทรงจำ