“ลั่วเยวี่ยอิง ผู้ใดให้สิทธิ์เจ้าบุกเข้ามาในห้องของข้า” ลั่วชิงยวนเดินไปหาลั่วเยวี่ยอิงด้วยน้ำเสียงอันเฉียบคม
ลั่วเยวี่ยอิงหัวเราะเบา ๆ “ข้าได้ยินมาว่าแม่นางฝูเสวี่ยเข้ามาในห้องนี้ ข้ามาพบแม่นางฝูเสวี่ย เช่นนั้นเกี่ยวอะไรกับท่าน?”
“ยิ่งกว่านั้น ห้องนี้มีกลิ่นคาวเลือดชัดเจน แม่นางฝูเสวี่ยได้รับบาดเจ็บและท่านอ๋องก็นำตัวนางกลับ
มายังตำหนัก ทุกคนต่างรู้ดีว่าแม่นางฝูเสวี่ยอยู่ที่นี่! ลั่วชิงยวนข้าขอแนะนำท่านอย่าได้ทำอะไรกับแม่นางฝูเสวี่ยเด็ดขาด มิเช่นนั้นท่านอ๋องก็ไม่อาจไว้ชีวิตท่านได้!”
หลังจากที่ลั่วเยวี่ยอิงพูดจบ นางก็มองไปรอบ ๆ แล้วเอ่ยขึ้นทันทีว่า “ท่านซ่อนแม่นางฝูเสวี่ยไว้ที่ใด ข้าอยากเจอนางเดี๋ยวนี้!”
ลั่วเยวี่ยอิงพูดขณะที่นางค้นหาไปทั่วห้อง นางเปิดตู้อาภรณ์และเอื้อมมือไปใต้เตียง
เมื่อสักครู่อาภรณ์ที่เปื้อนเลือดของนางถูกยัดไว้ใต้เตียงชั่วคราวและยังไม่ได้ถูกจัดเก็บ
ลั่วชิงยวนรีบจับตัวลั่วเยวี่ยอิงแล้วผลักนางออกไปทันที “ลั่วเยวี่ยอิง! เจ้ามาที่นี่เพื่อถามอะไรข้า? ตำหนักอ๋องเป็นที่ของเจ้าอย่างนั้นรึ?”
“ท่านอ๋องพาฝูเสวี่ยกลับไปที่หอฝูเสวี่ยแล้ว หากเจ้าต้องการพบนาง เจ้าก็ควรไปที่หอฝูเสวี่ย!” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเต็มไปด้วยความเดือดดาล
ทันทีที่นางเห็นท่าทีของลั่วเยวี่ยอิง นางก็ยิ่งเชื่อมั่นมากขึ้นว่าลั่วชิงยวนคือฝูเสวี่ย!
ฝูเสวี่ยก็มีท่าทีเช่นเดียวกันนี้ต่อนาง เช่นนั้นแล้วจะเป็นผู้ใดอื่นได้อีกนอกจากลั่วชิงยวน!
เมื่อนึกถึงว่านางถูกหลอกอย่างไร ลั่วเยวี่ยอิงก็โกรธมาก ก่อนจะเริ่มก็ฟูมฟายออกมา “จริง ๆ นะ! รถม้าที่ไปหอฝูเสวี่ยนั้นว่างเปล่าจริง ๆ! ไม่ต้องพูดถึงฝูเสวี่ยเลย แม้แต่เงาของผีก็ไม่มีด้วยซ้ำ!”
“ฝูเสวี่ยยังคงซ่อนอยู่ที่นี่กับท่าน! ส่งนางมาให้ข้า!”
ลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกกังวลใจอย่างมาก
ในเวลานี้ คนอื่น ๆ ต่างพากันพูดขึ้นว่า “ใช่ ท่านทำอะไรกับแม่นางฝูเสวี่ย และเหตุใดท่านจึงซ่อนนางไว้”
“ข้าได้ยินมาว่าท่านอ๋องชอบแม่นางฝูเสวี่ย ท่านคงมิได้จะฆ่าแม่นางฝูเสวี่ยเพราะความหึงหวงใช่หรือไม่?”
“ส่งนางมา!”
ทุกคนวิพากษ์วิจารณ์และบีบบังคับนางอย่างกดดัน
ใบหน้าของลั่วชิงยวนภายใต้หน้ากากนั้น ซีดเซียวมากรวมทั้งอาการบาดเจ็บของนางยังคงเจ็บปวดอยู่ในขณะนี้ นางไม่อาจจัดการกับคนเหล่านี้ได้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...