หัวใจของลั่วชิงยวนสั่นระรัว
เว่ยอวิ๋นเซี๋ยเป็นคนแรกที่รีบเร่งไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้น "แค่ถอดอาภรณ์ของนางออกก็ดูได้แล้วนี่!"
“หากนางเป็นฝูเสวี่ยจริง นางคงได้รับบาดเจ็บบนร่างกายไม่น้อยเลยทีเดียว!”
จือเฉาปกป้องลั่วชิงยวนอย่างสุดกำลัง นางพยายามหยุดยั้งเว่ยอวิ๋นเซี๋ย “เจ้าบ้าไปแล้วรึ?! เจ้ากล้าเปลื้องอาภรณ์ของพระชายางั้นรึ?!”
แต่จือเฉาเพียงคนเดียวไม่อาจหยุดพวกนางได้
ในเวลานี้ ลั่วเยวี่ยอิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เว่ยอวิ๋นเซี๋ยพูดถูก หากลั่วชิงยวนคือฝูเสวี่ย เราก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป หากถอดอาภรณ์ของนางออกและเห็นบาดแผลเช่นนั้นก็สามารถยืนยันได้แล้วว่าใช่นางหรือไม่”
“พี่หญิง โปรดให้ความร่วมมือด้วย เราไม่ต้องการทำร้ายท่าน เพียงแต่ห่วงใยท่านเท่านั้น”
ขณะที่นางพูดเช่นนั้น นางก็นำคนอื่น ๆ เข้ามาล้อมรอบตัวลั่วชิงยวน
จือเฉาปกป้องลั่วชิงยวนและถอยห่างออกไปทีละก้าว
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว บาดแผลที่แขนของนางก็มีเลือดไหลซึมออกมา ลั่วเยวี่ยอิงและคนอื่น ๆ ได้เห็นแล้ว
แม้ว่านางจะซ่อนตัวไว้ แต่ลั่วเยวี่ยอิงและคนอื่นอาจพูดเรื่องไม่ดี หลังจากที่พวกนางออกไปข้างนอก พวกนางก็จะกระจายข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน
เหตุใดนางต้องทนกับความอัปยศอดสูนี้ด้วยเล่า?
“พวกเจ้ากล้าดีเกินไปแล้ว!” ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นเยือก นางยกมือขึ้นแล้วคว้าข้อมือของเว่ยอวิ๋นเซี๋ยแล้วบิดมันอย่างแรง
“อ๊ากกก เจ็บนะ!” เว่ยอวิ๋นเซี๋ยร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวด
ลั่วชิงยวนเหวี่ยงนางออกไปเต็มกำลัง คนอื่นรีบกรูเข้ามาทันที ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างดุเดือดของลั่วชิงยวน นางจึงสามารถทั้งต่อยและกระแทกหน้าคนเหล่านั้นจนล้มลงกับพื้นได้
สตรีสองสามคนที่ต้องเจ็บตัวไม่กล้าเข้ามาใกล้อีกต่อไป ลั่วเยวี่ยอิงกัดฟันแล้วรีบวิ่งไป “พี่หญิง ข้าแค่อยากเห็นอาการบาดเจ็บของท่านเท่านั้น!”
“ขอข้าดูหน่อย!” ลั่วเยวี่ยอิงรีบวิ่งเข้าไป ก่อนจะเอื้อมมือคว้าคอเสื้อของลั่วชิงยวนและพยายามฉีกเสื้อนั้นให้ขาดออกจากกัน
ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น นางคว้ามือของลั่วเยวี่ยอิงแล้วตบใบหน้านางอย่างแรง
การตบอันหนักหน่วงทำให้ลั่วเยวี่ยอิงลุกเป็นไฟด้วยความเจ็บปวด นางจ้องมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาอาฆาตแค้น
ลั่วชิงยวนยกเท้าขึ้นถีบลั่วเยวี่ยอิงกับเว่ยอวิ๋นเซี๋ยออกจากห้องอย่างไม่ลังเล
ทันใดนั้น ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ ทุกคนมองดูลั่วชิงยวนด้วยความตกใจ ไม่อยากเชื่อสายตาเลยว่านางได้กระทำการอันโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...