ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 606

ในคุกใต้ดิน ในที่สุดลั่วชิงยวนก็ปล่อยมือจากนักฆ่าผู้นั้น จากนั้นนางก็ปล่อยให้เขาหลบหนีไป

นางไล่ตามเขาไปจนสุดทางออกจากคุกใต้ดิน กระทั่งผ่านสวน แต่เมื่อนางไปถึงสวนหลังตำหนัก ร่างนั้นก็หายไปแล้ว

เขากำลังหนีออกจากตำหนัก!

ขณะนี้มีกำลังคนไม่มากนักในตำหนักอ๋อง และไม่มีที่ไหนที่จะไล่ตามเขาไปได้

ทว่า ในขณะนี้ที่ลานหน้าตำหนัก ซูโหยวกำลังกลับมาพร้อมกับคนของเขา เมื่อเขารู้ว่ามีนักฆ่าบุกเข้าไปในคุกใต้ดิน เขาก็รีบไปที่นั่นพร้อมกับคนของเขาในทันที

เขารีบเร่งไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของคุกใต้ดิน ซึ่งมีนักฆ่าสำนักเทียนอิงอยู่ในห้องขังนั้น นักฆ่าได้อาเจียนออกมาเป็นเลือด จากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้น

สีหน้าของซูโหยวเปลี่ยนไปอย่างมาก

ฟู่เฉินหวนกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตำหนักอ๋อง เช่นนั้นจึงขอให้เขารีบกลับทันที ทว่า เขาก็ยังช้าเกินไปหนึ่งก้าว

“ผู้ใดมันกล้าบุกเข้ามายังตำหนักอ๋องเพื่อก่อเหตุฆาตกรรมเช่นนี้!” ซูโหยวขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาแฝงไปด้วยความโกรธแค้น

จากนั้นเขาก็ถามองครักษ์ประจำคุกใต้ดินทันทีว่า “วันนี้มีอะไรผิดปกติในตำหนักอ๋องหรือไม่?”

องครักษ์ประจำคุกใต้ดินส่ายหน้า ก่อนจะลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ความผิดปกติเพียงอย่างเดียวคือพระชายามาที่คุกใต้ดินพร้อมกับสอบปากคำนักฆ่าผู้นั้นด้วยตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซูโหยวก็ตกใจเป็นอย่างมาก “พระชายามาที่คุกใต้ดินเพื่อสอบปากคำ? พระชายาเข้าไปในห้องขังได้เช่นไร?”

องครักษ์ประจำคุกใต้ดินตอบว่า “พระชายาบอกว่าเป็นไปตามคำสั่งของท่านอ๋อง”

ซูโหยวขมวดคิ้วและถามขึ้นทันทีว่า "พระชายาอยู่ที่ใด?"

…….

ลั่วชิงยวนกำลังวางแผนจะกลับไปยังคุกใต้ดินเพื่อดูว่านักฆ่าได้รับการช่วยเหลือหรือไม่ แต่ทว่า ทันทีที่นางเดินออกจากสวนหลังตำหนักอ๋อง กลับมีองครักษ์กลุ่มหนึ่งเข้ามาล้อมนางไว้

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะขมวดคิ้ว

จากนั้นนางก็กลับไปยังคุกใต้ดินซึ่งรายล้อมไปด้วยกลุ่มองครักษ์

นางได้พบกับซูโหยว

ซูโหยวขอให้ใครสักคนเปิดประตูห้องขังแล้วเข้าไปตรวจร่างกายของนักฆ่า

ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อหยุดเขา "ในห้องขังมีกลิ่นพิเศษที่อาจจะเป็นพิษได้ อย่าเพิ่งเข้าไป!"

ซูโหยวขมวดคิ้วและมองดูนาง “พระชายา เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดท่านจึงอยากสอบปากคำนักฆ่าสำนักเทียนอิงผู้นี้?”

ในขณะนี้ ความสงสัยของซูโหยวถูกเขียนไว้บนใบหน้าของเขาอย่างเด่นชัด เช่นนั้นลั่วชิงยวนจึงมิแปลกใจ เพราะซูโหยวไม่รู้ว่านางคือฝูเสวี่ย