ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 609

เมื่อเห็นนางรับขวดยา ไทเฮาก็เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “นั่งลง”

“จิ่นชู วันนี้ฝ่ายห้องเครื่องทำขนมหรือไม่? มอบให้ชิงหยวนได้ลิ้มลองสักชามสิ”

“เพคะไทเฮา”

คำสั่งอย่างกะทันหันของไทเฮาทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ในไม่ช้า จิ่นชูก็นำขนมมา ลั่วชิงยวนจึงรับขนมแล้วกินเข้าไปสองสามคำแล้วพูดว่า “ไทเฮาเพคะ หม่อมฉันต้องกลับไปหาทางจัดการกับเรื่องนี้ แล้วเหตุใดจึงมิให้หม่อมฉันออกไปเพคะ?”

ไทเฮาพยักหน้าเล็กน้อย

ลั่วชิงยวนจึงยืนขึ้นและทำความเคารพ ก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจากไป

ทว่า ทันทีที่นางยืนขึ้น ขันทีก็รีบเข้ามาหาไทเฮาทันที ลั่วชิงยวนเหลือบมองไปด้านข้างจึงเห็นว่าขันทีพูดอะไรบางอย่างข้างหูของไทเฮา

สีหน้าของไทเฮาเปลี่ยนไปกะทันหัน

จู่ ๆ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกกังวลใจ นางจึงเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นในทันที

ทว่า ทันทีที่นางไปถึงประตู จู่ ๆ เสียงของไทเฮาก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง “ชิงยวน”

เสียงอันสง่างามนั้นทำให้หัวใจของลั่วชิงยวนสั่นสะท้าน

“ตัวข้ามีอีกเรื่องจะบอกเจ้า มานี่สิ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลั่วชิงยวนจึงกำขวดยาซึ่งอยู่ในฝ่ามือใต้แขนเสื้อไว้แน่น

จิ่นชูกำลังเดินเข้ามา

ทันใดนั้น บรรยากาศก็ตึงเครียดทันที

ลั่วชิงยวนกุมท้องของนางด้วยสีหน้าอึดอัด “หม่อมฉันปวดท้องเพคะ หากไทเฮาไม่มีอะไรสำคัญแล้ว…”

จิ่นชูยิ้มและพูดกับนางว่า "ไม่เป็นไร แค่อดทนไว้สักพักอีกไม่นานหรอก"

ด้วยสองประโยคนี้จึงทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกหวาดหวั่น

จิ่นชูจับแขนของนางแล้วดึงนางกลับ

ใบหน้าของไทเฮาดูน่าเกลียดกว่าเดิมมาก นางมีสีหน้าเคร่งขรึมอย่างไม่อาจคาดเดาได้

“ขวดยาที่ตัวข้ามอบให้เจ้าอยู่ที่ใดเล่า?”

ลั่วชิงยวนหยิบขวดยาออกจากแขนเสื้อแล้วยื่นไปข้างหน้า

จิ่นชูรับขวดยานั้นไว้