ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 62

ลั่วชิงยวนกำลังยันตัวลุกขึ้น ก็ได้ยินซูโหยวพูดว่า “เติ้งหมิงซูมีส่วนช่วยชุนเยวี่ย ปี้อวิ๋นและไป๋ถังอย่างมากในเรื่องนี้”

“ตั้งแต่วันนี้ไป ทำหน้าที่เป็นแม่บ้านในเรือนชั้นในของตำหนักอ๋อง อีกเดี๋ยวแม่บ้านเติ้งไปที่ฝ่ายบัญชีเพื่อรับกุญแจแม่บ้านได้เลย”

พูดจบ ซูโหยวก็หันหลังกลับและจากไป

ลั่วชิงยวนชะงักทันที

แม่นมเติ้งก็ดูตกใจเช่นกัน ทุกคนตกใจและทำอะไรไม่ถูก นางได้เป็นแม่บ้าน?

แม่บ้านเรือนชั้นใน?

เป็นไปมิได้หรอก!

ลั่วชิงยวนกำผ้าห่มไว้แน่น รู้สึกขมขื่นในใจอย่างอธิบายมิได้ ซูโหยวมาโดยเฉพาะ ที่จริงแล้วมันไม่เกี่ยวอะไรกับนางเลย

ฟู่เฉินหวนจงใจทำอย่างนั้นหรือ!

แม่นมเติ้งกลับมามีสติ พูดอย่างลำบากใจว่า “เรื่องที่เกิดขึ้นกับชุนเยวี่ยและพวกนาง ทั้งหมดเป็นคุณงามความดีของพระชายา จะให้ความดีความชอบกับหญิงชราอย่างหม่อมฉันได้อย่างไร? หม่อมฉันจะไปอธิบายเรื่องนี้กับท่านอ๋องเองเพคะ”

ลั่วชิงยวนหยุดนางและพูดว่า “มิจำเป็นหรอก เขาจงใจทำ”

แม่นมเติ้งลังเลและถามว่า “เป็นเพราะองค์ชายห้ามาที่นี่หรือไม่เพคะ?”

ลั่วชิงยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นี่น่าจะเป็นเหตุผลส่วนหนึ่ง แต่ก็มิใช่ทั้งหมด”

“ในเมื่อเจ้าเป็นแม่บ้าน มันก็เป็นประโยชน์ต่อข้าด้วย มิจำเป็นต้องไป หากเขาไม่พอใจและกลับคำ มันจะได้ไม่คุ้มเสีย!”

แม่นมเติ้งพยักหน้าและพูดว่า “เพคะ หม่อมฉันจะฟังพระชายา!”

ก่อนหน้านี้พระชายาบอกว่า นางต้องจัดการเรื่องนั้นให้ดี บางทีมันอาจจะนำพาความโชคดีที่ไม่คาดคิดมาให้นาง คิดไม่ถึงว่าจะมาจริง ๆ

แม้ว่านางจะมาที่ตำหนักอ๋องนานแล้ว แต่ตั้งแต่นางมา มีแม่บ้านเมิ่งอยู่ที่เรือนชั้นในเสมอ ครั้นแล้วแม่บ้านเมิ่งยังมีลูกสาวของนาง เมิ่งจิ่นอวี่ เดิมทีตำแหน่งนี้ไม่มีทางตกเป็นของนางได้เลย