ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 622

“พวกเจ้าคิดว่าตำหนักอ๋องของข้าเข้ามาได้ง่ายนักรึ?”

“หากตัวข้าเห็นพวกเจ้าในตำหนักอีก ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าก้าวออกไปอีก”

เสียงที่เจือเจตนาสังหารทำให้ใจของผู้คนสั่นสะท้าน

กลืนน้ำลายอย่างประหม่า

“ออกไป”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็ตกใจ ก่อนจะรีบหันหลังกลับและวิ่งไปที่ประตูทันที

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเย็นชา “เอาของของพวกเจ้าออกไป!”

พวกนางรีบวิ่งกลับด้วยความกลัว พร้อมกับหยิบสิ่งของบนพื้นแล้ววิ่งออกจากตำหนักไป

การเชือดไก่ให้ลิงดูในวันนี้ก็เพื่อเตือนสติพวกนางทั้งหลาย ชาตินี้พวกนางคงไม่กล้าก้าวเข้าเข้ามาในตำหนักอ๋องอีกเลยตลอดชีวิต

ทุกคนออกไปแล้ว แต่ลั่วเยวี่ยอิงยังไม่จากไป นางเก็บข้าวของและพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวลว่า “ท่านอ๋องพระองค์สงสัยหม่อมฉันหรือเพคะ?”

“หม่อมฉันรู้ว่าเรื่องทั้งหมดในวันนี้เป็นความผิดของหม่อมฉัน หม่อมฉันไม่ควรพาคนเหล่านี้เข้ามาและทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้”

“แต่หม่อมฉันไม่รู้ว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นนี้ ก่อนหน้านี้พวกนางเคยถูกพี่หญิงทุบตีเพราะพูดจาดูหมิ่นพี่หญิงข้างนอก หม่อมฉันเพียงอยากจะพาพวกนางไปขอโทษพี่หญิงเท่านั้น”

“ใครเล่าจะรู้…”

ลั่วเยวี่ยอิงพูดด้วยท่าทางน่าสงสารและอ่อนแอ ซึ่งทำให้ฟู่เฉินหวนปวดศีรษะ

“พอได้แล้ว”

ฟู่เฉินหวนขัดจังหวะคำพูดของลั่วเยวี่ยอิง

จากนั้นเขาก็ระงับความโกรธและพยายามพูดกับนางอย่างใจเย็นให้มากที่สุด

“เรื่องของลั่วชิงยวนนั้นค่อนข้างซับซ้อน เช่นนั้นเจ้าอย่าได้เข้ามายุ่งเสียดีกว่า หากเจ้าไม่มีอย่างอื่นแล้ว ก็กลับไปเสียเถอะ”

ลั่วเยวี่ยอิประหลาดใจเล็กน้อย นางมองดูเขาอย่างระมัดระวังแล้วถามว่า "เช่นนั้น หม่อมฉันขอเข้าไปดูพี่หญิงได้หรือไม่เพคะ?"

วันนี้นางทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เสี่ยงที่จะถูกท่านอ๋องสงสัย หากลั่วชิงยวน เช่นนั้นแล้วนางจะเต็มใจทำสิ่งนี้ได้เช่นไร

“หมอซ่งกำลังรักษานางอยู่ หากมีข่าวอะไร ข้าจะส่งคนไปบอกเจ้า กลับไปได้แล้ว”