ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 625

ฟู่เฉินหวนก้มศีรษะลงและมองไปยังคนที่กอดเขาในอ้อมแขนของนางไว้แน่น ใบหน้าของนางไม่ได้ซีดเผือดเหมือนก่อนหน้านี้ รวมทั้งตัวนางก็ไม่ได้สั่นด้วยความหนาวอีกต่อไปแล้ว

ดาบในมือของเขาถูกโยนออกไป

ลั่วชิงยวนเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วพูดว่า “ท่านเชื่อหม่อมฉันหรือไม่?”

จากนั้นนางก็ค่อย ๆ ผละออกจากตัวเขา

ฟู่เฉินหวนพยักหน้า “ข้าเชื่อเจ้า”

หลังจากพูดจบ เขาก็จ้องมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาเย็นชา “ลั่วชิงยวน เจ้านี้มันจริง ๆ เลย!”

หลังจากพูดจบเขาก็ปัดแขนเสื้อด้วยความโกรธแล้วเดินจากไป

“ฟู่เฉินหวน…” ลั่วชิงยวนร้องเรียก แต่ร่างตรงหน้ายังคงเดินต่อไปไม่หยุด

ซูโหยวส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ “พระชายา ในเมื่อท่านไม่ถูกวางยา เหตุใดท่านไม่บอกข้าก่อนหน้านี้ เรื่องนี้ทำให้ท่านอ๋องเป็นกังวลเรื่องท่านทุกวัน ตั้งแต่กลับมาจากพระตำหนักโช่วสี่ พระองค์ไม่สามารถบรรทมได้ทั้งคืน”

คำพูดเหล่านี้ทำให้ลั่วชิงยวนประหลาดใจเล็กน้อย

ฟู่เฉินหวนกังวลเกี่ยวกับนาง และยังคงกังวลมากเสียด้วย

“ชิงยวน เจ้าไม่เป็นไรก็ดีแล้ว…” ฟู่อวิ๋นโจวยิ้มอย่างพอใจที่ด้านข้าง ทว่า ลั่วชิงยวนกลับมิได้สนใจเขาเลย นางรีบวิ่งหนีไปทันที

เมื่อนางกลับมายังเรือน นางก็เห็นฟู่เฉินหวนกำลังขอให้นางรับใช้ย้ายสิ่งของของนางออกไปจากห้องของเขา

การแสดงออกที่เย็นชาของฟู่เฉินหวนทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสั่น

“ฟู่เฉินหวน หม่อมฉันมิได้ตั้งใจจะโกหกท่าน พระองค์ก็ไม่ได้ถามหม่อมฉันเหมือนกันมิใช่หรือ?”

ฟู่เฉินหวนไม่หันกลับมามองหน้านางเลยแม้แต่น้อย เขาพูดอย่างเย็นชา “ย้ายของออกไปเดี๋ยวนี้”

“จะย้ายก็ย้ายสิ”

ฟู่เฉินหวนหันกลับมา ก่อนจะเข้าไปในห้องตำราและปิดประตูลง

ลั่วชิงยวนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ นางขอให้นางรับใช้เก็บข้าวของและย้ายออกมา