ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 626

พ่อครัวที่หอร่ำเมลัยกำลังจะกลับไปแล้ว!

ลั่วชิงยวนบังเอิญชนเขาที่ลานและหยุดเขาไว้ หลังจากถามไถ่นางก็พบว่าท่านอ๋องสั่งให้เขากลับไปได้แล้ว

“พระชายา ข้าเองก็อยากจะทำอาหารให้ท่านที่ตำหนักแห่งนี้”

“แต่ท่านอ๋องรับสั่งให้ข้ากลับไป ข้าเองก็มิอาจทำอันใดได้ หากพระชายาชอบอาหารที่ข้าทำจริง ๆ พระชายาก็ต้องมากินอาหารที่ข้าทำที่หอร่ำเมลัยบ่อย ๆ แล้ว!”

“หากพระชายามา ข้าจะทำอาหารท่านโดยไม่เก็บเงินถึงสองจานทีเดียว!”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เดิมที นางต้องการรออีกสองวันแล้วค่อยไปหาฟู่เฉินหวน แต่เมื่อเห็นว่าพ่อครัวกำลังจะจากไป นางจะยังนั่งนิ่งอยู่ได้เช่นไร

พ่อครัวคนนี้ทำอาหารอร่อยกว่าพ่อครัวในตำหนักอ๋องมาก

“นั่งลงตรงนี้แล้วรอฟังข่าวจากข้าเถอะ! ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปไหน!”

พ่อครัวห่าวพยักหน้าแล้วนั่งบนม้านั่งหินพร้อมกระเป๋าสัมภาระในอ้อมแขน

ลั่วชิงยวนรีบไปที่ห้องตำราทันทีและเห็นฟู่เฉินหวนอยู่ที่นั่น ร่างสูงยาวยืนอยู่ข้างหน้าต่าง แสงอาทิตย์ยามเย็นก็ส่องแสงเข้ามาที่หน้าต่าง ร่างของเขาประกายไปด้วยแสงสีทองอันอ่อนโยน

นิ้วอันงดงามกำลังพลิกหน้าหนังสือ

กลิ่นอายสดชื่นแทรกซืมลึกถึงกระดูกอย่างอบอุ่น

“ท่านอ๋อง” ลั่วชิงยวนพูดขึ้นทำลายความเงียบนั้นลง

บุรุษผู้นั้นไม่หันหน้ามามองนาง เพียงตอบด้วยน้ำเสียงเบา ๆ

“ท่านอย่าให้พ่อครัวของหอร่ำเมลัยกลับไปได้หรือไม่เพคะ?” ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว

ฟู่เฉินหวนเอยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หากเจ้าใกล้ตาย เจ้าก็สามารถให้เขาอยู่ที่นี่ต่อได้อีกสักพัก เจ้าจะได้ลิ้มรสอาหารอันโอชะไปได้อีกสักหน่อย”

ด้วยน้ำเสียงเย็นชานี้ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงโกรธที่นางปิดบังเรื่องนี้ไว้จากเขา

“ฟู่เฉินหวน ท่านเป็นคนไร้เหตุผลจริง ๆ อย่างไรเสียไทเฮาก็ต้องการให้หม่อมฉันตายจริง ๆ ทั้งนี้หม่อมฉันก็ช่วยท่านด้วยเหมือนกัน หากไม่มีคำให้การที่หม่อมฉันให้ท่านไป ท่านจะคลี่คลายคดีใหญ่เช่นนี้อย่างรวดเร็วหรือ?”

“หม่อมฉันซ่อนความจริงว่าตัวหม่อมฉันมิได้ถูกวางยา เช่นนั้นที่หม่อมฉันจะได้พักฟื้นร่างกายไม่นับว่าดีหรือเพคะ? หม่อมฉันไม่ได้ถูกวางยาพิษแล้ว ความผิดที่หม่อมฉันได้รับมานั้นก็ล้วนไม่เป็นความจริง”