ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 64

ลั่วชิงยวนพูดด้วยน้ำเสียงดื้อรั้นว่า “ในเมื่อเป็นข้อตกลง หม่อมฉันได้แสดงความจริงใจของหม่อมฉันแล้ว ท่านอ๋องควรแสดงความจริงใจของพระองค์ด้วยหรือไม่? ไม่เช่นนั้นก็ทรงรีบเอาสมบัติของแม่หม่อมฉันให้หม่อมฉันเสียที อย่างน้อยพระองค์ก็ไปเอามันมาจากเยวี่ยอิงก่อนได้หรือไม่เพคะ?”

“ท่านอ๋องเก็บไว้กับตัวเองก่อน หลังจากหม่อมฉันกำจัดอาคมชุมนุมปีศาจได้แล้ว ท่านอ๋องค่อยมอบของให้หม่อมฉันก็ย่อมได้เพคะ”

ฟู่เฉินหวนมิได้ตอบ แต่สายตายังคงเย็นชาเช่นเคย

ลั่วชิงยวนสีหน้าจริงจังมากและพูดว่า “เมื่อข้อตกลงของเราจบลง ท่านอ๋องส่งหนังสือหย่าให้หม่อมฉันก็ได้! หม่อมฉันจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับพระองค์อีก!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ มีแสงแวบขึ้นมาในแววตาของฟู่เฉินหวน มีความประหลาดใจเล็กน้อยซ่อนอยู่ในสายตา

นางเต็มใจให้เขาหย่ากับนางจริง ๆ อย่างนั้นหรือ? น่าขันนัก เหตุใดสมบัติของแม่นางจึงสำคัญมากเพียงนี้?

หากเป็นเช่นนั้นแล เหตุใดถึงต้องพยายามทุกวิถีทางที่จะแต่งงานแทนตั้งแต่แรก? นั่นทำลายแผนการทั้งหมดของเขา!

สตรีผู้นี้เคยพูดอะไรจริงบ้างหรือไม่?

ฟู่เฉินหวนมองด้วยความสงสัย ลั่วชิงยวนจึงระงับความโกรธ พยายามพูดกับเขาอย่างใจเย็น “ถ้าพระองค์ไม่อยากเป็นคนใจร้าย เช่นนั้นหม่อมฉันก็จะทำเอง! หม่อมฉันจะเขียนใบหย่าเอง ตกลงหรือไม่เพคะ?!”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว ยิ่งประหลาดใจมากยิ่งขึ้น และอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย “เจ้าอยากเขียนใบหย่าและหย่ากับข้าผู้เป็นอ๋องรึ?"

ความโกรธของลั่วชิงยวนพลันเพิ่มขึ้น นางตบโต๊ะแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้พลางจ้องมองเขาและพูดว่า “ไม่เช่นนั้น ท่านอ๋องต้องการอันใดเล่า! ท่านอ๋อง คิดจะกลับคำพูดอย่างนั้นรึ? ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการผู้ยิ่งใหญ่แห่งแค้วนหลี่ แท้จริงแล้วก็เป็นผู้น่ารังเกียจ มิรักษาคำพูดเยี่ยงนั้นรึ!”

นางมิได้ไร้ยางอายถึงขนาดต้องมาคอยยุ่งวุ่นวายกับเขา นางมิใช่ลั่วชิงยวนที่รักเขาจนต้องตายเสียหน่อย

นางแค่อยากเอาสมบัติของแม่ลั่วชิงยวนกลับคืนมา เพื่อเติมเต็มข้อสงสัยและการสันนิษฐานของนาง นี่คือข้อตกลงที่พวกเขาเจรจากันก่อนหน้านี้!

คำพูดของนาง ทำให้สายตาของฟู่เฉินหวนพลันเย็นชาทันที นัยน์ตาของเขาส่อเจตนาสังหาร นี่เป็นสตรีคนแรกที่กล้าบอกว่าเขาน่ารังเกียจ!

“เจ้าเข้ามาแทนที่ในงานแต่งงาน ทำร้ายเยวี่ยอิงจนหมดสติแล้วยัดเยียดการแต่งงานให้กับข้า ยามนี้เจ้ากลับต้องการสมบัติและหนังสือหย่าจากข้า ลั่วชิงยวน เจ้าคิดว่าทุกสิ่งอย่างจะเป็นไปอย่างที่เจ้าต้องการงั้นรึ? หากสิ่งต่าง ๆ มิเป็นดั่งที่เจ้าต้องการ เช่นนั้นจะถูกผู้คนดูถูกเหยียดหยามหรือไม่? แล้วตอนนี้เจ้ากำลังเปลี่ยนกลอุบายอีกแล้วใช่หรือไม่? ”

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเย็นชา แล้วความรังเกียจในสายตาของเขากำลังจะล้นออกมา

ลั่วชิงยวนถูกเขาใช้สายตาเยี่ยงนั้นมอง ก็พลันรู้สึกอึดอัดยิ่ง