ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 640

ลั่วชิงยวนต่อสู้อย่างหนักเพื่อหลุดพ้นจากนางกำนัลทั้งสอง จากนั้นนางยกมือขึ้นแล้วผลักจิ่นซูอย่างแรง

ตอนนี้ลั่วชิงยวนหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว จิ่นซูและคนอื่น ๆจึงไม่สามารถรั้งนางไว้ได้เลย

เมื่อชามยาตกแตกเป็นเสี่ยง ๆ ลั่วชิงยวนจึงคายยาในปากออกมาทันที

ยานั้นไม่ได้เป็นพิษ แต่ก็ทำให้ระคายเคืองเป็นอย่างมาก เมื่อยาถูกเทเข้าจมูกไป นางก็รู้สึกแสบร้อนที่จมูก ความรู้สึกแสบร้อนก็ค่อย ๆ เคลื่อนลงมา

จิ่นซูลุกขึ้นและต้องการจับนางอีกครั้ง

ทันใดนั้น ก็ปรากฏร่างคนผู้หนึ่งพุ่งเข้ามาคว้าข้อมือของจิ่นซูทันที ก่อนที่เขาจะปล่อยมือนางอย่างแรง

บีบบังคับให้จิ่นซูต้องล่าถอย

จิ่นซูเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า สีหน้าของนางก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย นางจึงก้าวถอยหลังกลับไป

ฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ไทเฮาอย่างเลือดเย็น ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกว่า “ไทเฮากันกระหม่อมออกไป ท่านต้องการทำอะไรกับลั่วชิงยวนกันแน่?”

ท่าทีของไทเฮายังคงนิ่งสงบปราศจากความตื่นตระหนกใด ๆ นางเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “ข้าเพียงกังวลเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของพระชายาเท่านั้นและต้องการให้นางตั้งครรภ์โดยเร็วที่สุด”

“พระชายามักจะปฏิเสธที่จะกินยาอย่างเชื่อฟัง เช่นนั้นข้าจึงต้องทำเช่นนี้”

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลงเล็กน้อย สายตาของเขาเยือกเย็น “นี่เป็นเรื่องของสามีและภรรยา ไทเฮาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้พ่ะย่ะค่ะ”

ทันใดนั้นสีหน้าของไทเฮาก็เริ่มจริงจัง “เรื่องของเจ้านั้นหรือ? เจ้าเกิดและเติบโตมาในราชวงศ์และนี่จึงเป็นเรื่องของราชวงศ์เช่นกัน!”

“การแต่งงานมาเป็นเวลานานแต่ก็ยังไม่มีบุตร นี่ก็ถือเป็นการอกตัญญูต่อบรรพบุรุษของราชวงศ์!”

แววตาของฟู่เฉินหวนปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น น้ำเสียงของเขายังสื่อถึงการคุกคาม “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม หากครั้งต่อไปกระหม่อมเห็นว่าไทเฮาบีบบังคับให้นางกินยาอันไม่รู้ที่มาแน่ชัดเช่นนี้อีก กระหม่อมจะไม่ไว้หน้าท่านอีกพ่ะย่ะค่ะ!”

หลังจากพูดจบ ฟู่เฉินหวนก็จับมือของลั่วชิงยวนแล้วหันไปจากไปทันที

ลั่วชิงยวนถูกลากออกไปจนสุด ขณะที่มืออีกข้างของนางกำลังเช็ดเลือดกำเดาที่ไหลเอามา

หลังจากฟู่เฉินหวนเดินออกจากพระตำหนักโช่วสี่ไปแล้ว เขาก็หันกลับมาและตกใจเมื่อเห็นใบหน้าครึ่งหนึ่งของลั่วชิงยวนเต็มไปด้วยเลือด

“เกิดอะไรผิดปกติขึ้นกับเจ้า?”

เขารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าให้ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วพูดว่า "หม่อมฉันทำเองเพคะ"

“ไม่ใช่พิษร้ายแรง ไม่ได้ส่งผลต่อชีวิตของหม่อมฉัน เพียงแต่ทำให้เลือดกำเดาไหลเท่านั้น” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วและบีบจมูกแน่น นางรู้สึกอึดอัดที่สุด

ลั่วชิงยวนไม่ได้ปิดบังอะไรเลย

ฟู่เฉินหวนมองนางด้วยดวงตาที่ซับซ้อนพร้อมกับเช็ดเลือดกำเดาไหลต่อไป ผ้าเช็ดหน้าทั้งผืนก็ถูกย้อมจนกลายเป็นสีแดง