ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 646

ลั่วชิงยวนคว้าถ้วยชาแล้วสาดชาใส่ใบหน้าของหลิวไท่เฟยทันที

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วพร้อมกับพูดว่า “เจ้าทำเช่นนี้ได้หรือ?”

“สถานการณ์ของหลิวไท่เฟยในเวลานี้ไม่จำเป็นต้องไล่ผีหรอกรึ?”

ลั่วชิงยวนส่ายหน้าแล้วพูดว่า “หลิวไท่เฟยติดอยู่ในห้วงฝัน พระนางมิได้ถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิงเพคะ”

แม้ว่าห้วงฝันนี้จะทำให้นางรู้สึกแปลกไปก็ตาม

ทว่า หลิวไท่เฟยที่ถูกชาสาดกระเซ็นกลับฟื้นคืนสติได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อนางตื่นขึ้นมาก็ยังคงอยู่ในอาการตื่นตระหนก

“พวกเราเองเพคะ หลิวไท่เฟย พวกเราเอง!” ลั่วชิงยวนคว้าแขนหลิวไท่เฟยแล้วพูดอย่างรวดเร็ว

หลิวไท่เฟยหันหน้ามองดูนาง เมื่อนางเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร อารมณ์ของนางก็ค่อย ๆ มั่นคง

“เป็นเจ้านั๋นเอง”

“ขะ… ข้าอาจจะฝันร้ายอยู่ เหตุใดพวกเจ้าจึงมาที่นี่ได้?”

หลิวไท่เฟยจัดอาภรณ์และผมของนางอย่าประหม่า

ทว่า ชั่วครู่ต่อมา นางก็สังเกตเห็นว่าในห้องที่วุ่นวายนี้ ดูไม่เหมือนห้องของนางเลย อีกทั้งยังดูราวกับสนามรบ

นางตกใจมาก “เกิดอะไรขึ้น?”

“ไท่เฟย ท่านจำอะไรมิได้เลยหรือเพคะ?” ลั่วชิงยวนถามอย่างสงสัย

หลิวไท่เฟยนึกถึงความฝันก่อนหน้านี้ของนางด้วยสีหน้าหวาดกลัว

แต่ไม่นานสีหน้าของนางก็กลับมาเป็นปกติ “นี่ก็ดึกมากแล้ว พวกเจ้ากลับไปพักผ่อนเถิด ข้าจะให้คนจะมาเก็บกวาดสิ่งเหล่านี้เอง”

เมื่อพูดเช่นนั้น หลิวไท่เฟยจึงก้าวเดินออกจากห้องพร้อมกับตะโกนเรียกหาใครสักคน

ลั่วชิงยวนพูดอย่างใจเย็น “หากพวกเขาได้ยินความวุ่นวายครั้งใหญ่เมื่อครู่ พวกเขาก็คงมาที่นี่นานแล้ว”

หลิวไท่เฟยตกตะลึงและมองดูนางด้วยความตกใจ “เจ้าหมายถึงอะไร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“เปลี่ยนห้องคุยกันเถิดเพคะ”

ทั้งสองพาหลิวไท่เฟยไปยังห้องพักของพวกเขา ลั่วชิงยวนรินชาหนึ่งถ้วยให้นางเพื่อคลายความตกใจ พร้อมทั้งเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้หลิวไท่เฟยฟัง

หลังจากฟังจนจบแล้ว ใบหน้าของหลิวไท่เฟยก็ซีดเผือด ดูเต็มไปด้วยความกลัว