ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 649

“หม่อมฉันนำสิ่งนี้มาจากหลิวไท่เฟย ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้เป็นของที่ระลึกเพียงสิ่งเดียวจากพระมารดาของท่าน”

ฟู่จิ่งหลีถือผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นไว้ในมือ สีหน้าของเขาก็ดูหนักอึ้งอยู่พักนึง

จากนั้นเขาก็เก็บผ้าเช็ดหน้าออกแล้วยิ้มอีกครั้ง “ขอบคุณเจ้ามาก”

ฟู่จิ่งหลีและฟู่เฉินหวนเริ่มพูดคุยกัน ลั่วชิงยวนจึงลุกขึ้นกลับไปยังห้องของนางก่อน

นางกำชับแม่นมเติ้งและจือเฉาให้เฝ้าอยู่นอกประตูอย่าให้ใครเข้ามาได้

นางเปิดดวงแก้วออก ร่างของสตรีผู้นั้นก็ปรากฏขึ้นอย่างช้า ๆ แต่ลั่วชิงยวนกลับไม่ได้ปล่อยนางออกมาอย่างสมบูรณ์

“เจ้าเป็นใคร หลิวไท่เฟยทำสิ่งใดให้เจ้าจงเกลียดจงชังถึงเช่นนี้?”

สตรีผู้นั้นพูดอย่างดุร้ายว่า “นางเป็นฆาตกร! ฆาตกร!”

“นางฆ่าใคร?”

“เสียนเฟย!”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ลั่วชิงยวนก็ผงะ นางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นั่นเป็นเพียงความผิดพลาดอย่างมิได้ตั้งใจของพระนาง”

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น นางก็เริ่มมีอารมณ์และใบหน้าของนางก็ดุร้ายอีกครั้ง “ไร้สาระ! ผิดพลาดโดยมิได้ตั้งใจรึ?! เป็นนางที่ตั้งใจทำ! นางเป็นคนที่ทำร้ายเสียนเฟย!”

“ในคืนที่เกิดเหตุการณ์นั้น นางได้นัดหมายกับเสียนเฟยเพื่อไปงานเลี้ยง แต่นางกลับมิปรากฏตัวจนกระทั่งเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นและนางก็ตายลงในที่สุด!”

“พระราชวังถูกฟ้าผ่า พระตำหนักของเสียนเฟยก็ไม่อาจรอดพ้นจากความเสียหาย สิ่งที่ทำให้เกิดฟ้าผ่าคือสิ่งที่นางมอบให้เสียนเฟย!”

“การตายของเสียนเฟยเป็นส่วนหนึ่งของแผนการนาง!”

สตรีผู้นั้นนั้นดูดุร้ายและอารมณ์แปรปรวน

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินคำพูดนี้ นางก็ตกตะลึงอย่างมาก

คำพูดนี้แตกต่างจากหลิวไท่เฟยอย่างสิ้นเชิง

ยิ่งกว่านั้น นางก็รู้ด้วยว่าอะไรที่ทำให้เกิดฟ้าผ่า?

“เจ้ารู้ได้เช่นไรว่าสิ่งใดทำให้เกิดฟ้าผ่า เจ้าถึงกับพูดอย่างมั่นใจเพียงนี้ เจ้าเป็นใครกันแน่ และเหตุใดจึงมั่นใจนัก?”