ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 650

ทันทีที่เขาเห็นภาพนั้น สีหน้าของฟู่จิ่งหลีเปลี่ยนไปอย่างมาก

เขามองดูนางด้วยความตกใจ “เหตุใดท่านจึงมีภาพเหมือนของนาง?”

“ท่านได้ภาพนี้มาได้อย่างไร?”

ลั่วชิงยวนรีบถามว่า “เช่นนั้นท่านรู้จักนางหรือไม่?”

ฟู่จิ่งหลีขมวดคิ้ว ความคิดของเขาย้อนกลับไปเมื่อนานมาแล้ว จากนั้นเขาจึงพูดขึ้นด้วยเสียงหนักแน่นว่า “เจินหลัน นางเป็นนางรับใช้ข้างกายของท่านแม่ข้า”

“ในช่วงที่เกิดกลียุค พระตำหนักของท่านแม่ก็ถูกฟ้าผ่า เป็นนางที่ช่วยข้าไว้จนตัวตาย จากนั้นร่างของนางก็ถูกฝังไปกับทะเลเพลิง”

ฟู่จิ่งหลีกล่าวด้วยสีหน้าเจ็บปวด

แม้ว่าตอนนั้นเขาจะยังเด็กอยู่ แต่ความทรงจำเหล่านี้ยังคงฝังรากลึกอยู่ในใจของเขาอย่างไม่มีวันเลือนหาย

ลั่วชิงยวนตกใจมาก

ตัวตนของเจินหลันไม่ใช่เรื่องเท็จ! นางเป็นนางรับใช้ข้างกายมารดาขององค์ชายเจ็ดจริง ๆ

เช่นนั้นสิ่งที่นางพูดทั้งหมดก็อาจเป็นความจริง

เช่นนั้นหลิวไท่เฟย...

“ท่านได้ภาพนี้มาได้เช่นไร นางตายไปหลายปีแล้ว เหตุใดภาพของนางจึงมาอยู่ในมือท่าน?”

“ไม่สิ หมึกบนภาพวาดนี้ยังไม่แห้งเลย…”

ทันใดนั้น ฟู่จิ่งหลีก็ตระหนักได้ถึงประเด็นสำคัญบางอย่างทันที

ลั่วชิงยวนกำลังครุ่นคิดว่าจะอธิบายสิ่งนี้กับเขาเช่นไร

จู่ ๆ ฟู่เฉินหวน ก็เดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ข้าเห็นภาพเหมือนนั้นที่พระตำหนักของหลิวไท่เฟย”

“ข้าเดาว่านางกำลังไว้ทุกข์ให้กับแม่ของเจ้า เช่นนั้นนางจึงวาดภาพเหมือนผู้คนที่อยู่รอบกายแม่ของเจ้าด้วย”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฟู่จิ่งหลีจึงไม่เอ่ยถามสิ่งอื่นใดอีกเลย เขาเพียงพยักหน้าอย่างเศร้า ๆ “เข้าใจแล้ว”

“ในใต้หล้าแห่งนี้มีเพียงหลิวไท่เฟยเท่านั้นที่ยังจำพวกเขาได้”

ฟู่เฉินหวนเปลี่ยนเรื่องทันทีแล้วพูดว่า “เจ้าพูดมิใช่หรือว่าตอนบ่ายจะไปที่หอฝูเสวี่ย?”

“โอ้ ใช่แล้ว ช่วงนี้มีนางรำหน้าใหม่มาที่หอฝูเสวี่ย ท่านทั้งสองจะไม่ไปร่วมดูความสนุกกับข้างั้นหรือ?” ฟู่จิ่งหลีเอ่ยถาม