ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 651

“หม่อมฉันรู้สึกว่านางรู้อยู่แล้วว่าหม่อมฉันอยากจะถามอะไร”

“หม่อมฉันต้องเข้าไปในพระตำหนักอีกครั้ง”

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว “เจ้าจะเข้าไปในพระตำหนักคนเดียวรึ? ไม่ได้เด็ดขาด!”

เขาปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด สำหรับลั่วชิงยวนแล้ววังหลวงเป็นดั่งทะเลดาบและเปลวเพลิง เขาไม่มีทางที่จะปล่อยให้นางเข้าไปในวังเพียงลำพังแน่

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “แต่หากท่านอ๋องไปกับหม่อมฉัน หลิวไท่เฟยจะไม่ยอมปริปาก!”

ฟู่เฉินหวนพูดอย่างเย็นชาว่า “นั่นก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน เจ้าจะเข้าไปในวังหลวงโดยลำพังมิได้”

ลั่วชิงยวนกำลังจะเอ่ยปากพูด

ฟู่เฉินหวนมองนางอย่างจริงจังแล้วพูดว่า “หากสิ่งที่เจินหลันพูดเป็นความจริง เช่นนั้นเจ้าก็ได้ล่วงรู้ความลับของหลิวไท่เฟยแล้ว พระนางจะยังคงปฏิบัติต่อเจ้าเสมือนแขกผู้มีเกียรติอีกหรือไร?”

“วันพรุ่ง ข้าจะเข้าวังไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ ส่วนเจ้าก็ไปหาหลิวไท่เฟยเถอะ”

เขาและคนของเขาทั้งหมดอยู่ในวังแล้ว หากมีอะไรเกิดขึ้น เขาก็จะสามารถไปถึงที่นั่นได้รวดเร็ว

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เพคะ”

คงจะดีหากทั้งนางและเขาพูดคุยกันได้เช่นนี้ต่อไป แน่นอนว่านางก็หวงแหนชีวิตของนางเช่นกัน และจะเป็นการดีที่สุดที่จะร่วมมือกับฟู่เฉินหวน

หลังจากฟังการสนทนาของพวกเขาที่หลังกำแพงแล้ว ฟู่จิ่งหลีก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อกลับมาถึงห้อง ลั่วชิงยวนจึงปล่อยเจินหลันออกมาอีกครั้ง

เมื่อนางเห็นอีกฝ่ายกลับมาอย่างรวดเร็ว เจินหลันจึงถามอย่างตื่นเต้นว่า “องค์ชายเจ็ดอยู่ที่นี่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนยังคงนิ่งเงียบ

เจินหลันร้องไห้อย่างตื่นเต้น “ให้ข้าเจอองค์ชายหน่อยเถอะ! พระองค์ควรจะรู้ความจริงเกี่ยวกับการตายของพระมารดาพระองค์! พระองค์จะยอมรับโจรเป็นพระมารดามิได้!”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เจ้าหลอกหลอนหลิวไท่เฟยมาโดยตลอด เจ้าน่าจะได้เห็นองค์ชายมานานแล้ว”

“เจ้ามิได้พยายามบอกความจริงกับพระองค์งั้นหรือ?”

“เจ้าทำมิได้เพราะไม่อยากให้เขากลัวใช่หรือไม่?”

“หากข้าพาเจ้าไปพบเขาตอนนี้ เช่นนั้นแล้วจะมีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงได้อีกงั้นหรือ?”

เจินหลันหลับตาลงทั้งน้ำตาไหล นางสะอื้นแล้วพูดว่า “ใช่ ข้าทำอันใดมิได้เลย ข้าบอกความจริงกับเขามิได้”