ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 654

ผมของลั่วชิงยวนตั้งตระหง่านขณะที่นางมองไปที่หลิวไท่เฟยด้วยความตกใจ “ท่านเป็นบ้าไปแล้วหรือ?!”

“ใช่ ข้าบ้าไปแล้ว” หลิวไท่เฟยหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมีดที่เปื้อนเลือด

“พวกนางอยู่กับข้ามาหลายปีแล้ว และเป็นคนที่ข้าไว้วางใจมากที่สุด” นางเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

“แล้วท่านก็ฆ่าพวกนางเช่นนั้นหรือ?”

หลิวไท่เฟยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “แม้พวกนางจะยังไม่ตายในตอนนี้ แต่สุดท้ายอย่างไรเสียพวกนางก็ต้องตายอยู่ดี หากพวกนางรับใช้ข้า ไม่ช้าก็เร็วพวกนางจะต้องตาย แทนที่จะปล่อยให้พวกนางตายด้วยน้ำมือผู้อื่น ไม่สู้ให้ข้าเป็นผู้ลงมือเองจะดีกว่า ถือเสียว่าส่งพวกนางไปพร้อมเจ้าด้วย”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแน่น

หลิวไท่เฟยเดินเข้ามาหานางช้า ๆ พร้อมกับมองนางด้วยสายตาอันเย็นชา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองว่า “หากมิใช่เพราะเจ้า พวกนางคงมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสองสามปีหรืออาจจะมากกว่าสิบปี”

“เกี่ยวอันใดกับหม่อมฉัน?” ลั่วชิงยวนต้องการถามสิ่งที่มีประโยชน์มากที่สุด

“เพราะเจ้าทำให้ใครบางคนขุ่นเคือง พวกเขาต้องการฆ่าเจ้า เช่นนั้นพวกเขาจึงนึกถึงมีดเล่มนี้ในมือข้า” หลิวไท่เฟยพูดพร้อมมองมีดในมือของนางแล้วยิ้มเยาะ

ลั่วชิงยวนตกตะลึงเล็กน้อย

คนผู้นั้นคือไทเฮา!

ตอนนี้มีเพียงไทเฮาท่านั้นที่ต้องการฆ่านางมากที่สุด!

หลิวไท่เฟยอ้างว่านางเป็นมีด นั่นหมายความว่า ในช่วงกลียุคในวังหลิวไท่เฟยก็เป็นมีดเล่มนั้นด้วยใช่หรือไม่?

กลียุคในวังก็เกิดจากไทเฮาเช่นกัน!

“เช่นนั้นท่านก็ทำตามคำสั่งของใครบางคนระหว่างเหตุการณ์กลียุคในวังด้วยเช่นนั้นหรือ?” ลั่วชิงยวนถาม

ทันใดนั้น หลิวไท่เฟยก็มองนางด้วยสายตาเย็นชาและพูดว่า “เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว เจ้ายังต้องการหลอกข้าอยู่หรือไม่? เจ้ายังคิดว่าตัวเองสามารถออกจากที่นี่ทั้งที่มีลมหายใจได้อีกงั้นรึ?”

“ห้องนี้เป็นห้องที่ข้าใช้ขังตัวเองในยามเสียสติ ข้ากลัวว่าจะทำร้ายคนรอบข้าง และยิ่งกลัวว่าข้าจะทำร้ายองค์ชายเจ็ด ข้าใช้เวลาหลายปีในการสร้างกลไกที่นี่ อย่างไรเสียเจ้าก็หนีไม่พ้น”

“ตอนนี้พวกนางถูกฆ่าด้วยมือของข้าทั้งหมดแล้ว กลไกนี้ข้าจึงเตรียมไว้สำหรับเจ้า”

หลิวไท่เฟยยกมีดในมือของนางแล้วเล็งไปที่หัวใจของลั่วชิงยวน

นางยิ้มอย่างน่าขนลุกและพูดว่า “ข้ามีประสบการณ์อย่างมากในการฆ่าคน มิต้องกังวล ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมีดเล่มนี้ในครั้งเดียว เจ้าจะได้มิต้องทนทุกข์ทรมาน”