ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 655

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลิวไท่เฟยจึงเย้ยหยันกับตัวเองแล้วพูดว่า “พี่สาม? ข้ามิสนพี่สามของเจ้าด้วยซ้ำ หากข้ามิฆ่านาง วันพรุ่งพวกเราทั้งคู่ก็จะต้องตาย!”

“จิ่งหลี เจ้ารีบไปจากที่นี่ ข้าเป็นคนฆ่านาง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอันใดกับเจ้า!”

เมื่อพูดจบ หลิวไท่เฟยก็ผลักฟู่จิ่งหลีออกจากห้องทันที

แต่ฟู่จิ่งหลีกลับคว้าไหล่ของหลิวไท่เฟยไว้ด้วยสีหน้าจริงจังเป็นพิเศษ "ไท่เฟย อย่าได้ทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ น้ำตาของหลิวไท่เฟยก็ไหลลงมาจากขอบตาทันที

ทันใดนั้นนางก็หัวเราะและเช็ดน้ำตา “ได้ ข้าจะทำตามที่เจ้าพูด”

“ข้าจะปล่อยนางไปตอนนี้ ข้าจะรับผลที่ตามมาเพียงผู้เดียว”

เมื่อพูดอย่างนั้น หลิวไท่เฟยก็เดินไปที่ผนัง นางเปิดภาพวาดออก ก่อนที่จะกดกลไกให้ทำงาน

ทว่า ในขณะนั้น ลั่วชิงยวนได้ยินเสียงเครื่องมือเหล็กกำลังเคลื่อนไหว

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว นางตะโกนขึ้นทันทีว่า “องค์ชายเจ็ด ระวัง! รีบออกไปเร็ว!”

ฟู่จิ่งหลีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขากลับมีเวลาไม่มากพอ

กลไกถูกเปิดใช้งาน และกรงเหล็กก็ตกลงมาจากด้านบน ปกคลุมร่างฟู่จิ่งหลีไว้ข้างใน

กรงเหล็กไม่ใหญ่นัก แต่ก็คุมขังคนได้อย่างแน่นหนา

ฟู่จิ่งหลีตกใจ เขาเอ่ยขึ้นว่า “ไท่เฟย ท่านต้องการทำอะไร?์!”

“อย่าทำผิดเช่นนี้ ยังไม่สายเกินจะหันหลังกลับ!”

หลิวไท่เฟยยิ้มพลางส่ายหน้าทั้งน้ำตา "มันสายไปแล้ว"

“ตั้งแต่ช่วงเวลาที่ข้าจงใจพาแม่ของเจ้าไปที่นอกวัง ข้าก็รู้ว่าจะมีบางอย่างจะเกิดขึ้น แต่ว่ามันก็สายเกินไปแล้ว”

ทันทีที่ฟู่จิ่งหลีได้ยินคำพูดเหล่านี้ ร่างกายของเขาก็ค้างแข็ง ใบหน้าเขาซีดลง “ท่านแม่ของข้า... เป็นท่านจริง ๆ...”

“ข้าเอง ข้าเป็นต้นเหตุทำให้แม่ของเจ้าตาย ข้ามิอาจข่มตาหลับสนิทได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ข้าปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดีก็เพื่อคลายความผิดบาปภายในใจเท่านั้น”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฟู่จิ่งหลีก็ตกใจ

ไทเฮา?

ลั่วชิงยวนก็แอบตกใจอยู่เหมือนกัน หากมิใช่เพราะฟู่จิ่งหลีตกอยู่ในอันตราย นางเกรงว่าหลิวไท่เฟยจะไม่มีวันพูดคำว่า ‘ไทเฮา’ จนกว่านางจะตาย

นางทิ้งเบาะแสสำคัญให้กับฟู่จิ่งหลี เพราะไม่มีทางที่ฟู่เฉินหวนจะปล่อยฟู่จิ่งหลีไปอย่างแน่นอน

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลิวไท่เฟยปฏิบัติต่อฟู่จิ่งหลีด้วยปรารถนาดี

“ไท่เฟย เย็นพระทัยไว้ก่อน! เรื่องนี้ค่อยพูดกันอีกครั้ง บางทีเรื่องนี้อาจมีทางออกอื่น!” ฟู่จิ่งหลีกังวลอย่างมาก

หลิวไท่เฟยมองเขาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วพูดว่า “ไม่มีทางออกอื่นอีกแล้ว ข้ารู้ว่าเจ้าชอบนาง แต่ข้าขอโทษ อย่างไรเสีย ข้าก็ต้องฆ่านาง”

“หลับตาลงเสียแล้วอย่ามอง”

หลิวไท่เฟยพูดขณะกำลังยกมีดขึ้นแทงไปที่หัวใจของลั่วชิงยวนอย่างแรง