ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 656

ดวงตาของฟู่จิ่งหลีเบิกกว้างอย่างกังวล “ไม่!”

ทว่า ทันทีที่มีดหล่นลง ลั่วชิงยวนก็กัดฟันและฉีกโซ่เหล็กออกอย่างรุนแรง โซ่เส้นนี้เชื่อมต่อตู้เสื้อผ้าจึงไม่ยึดแน่นเท่ากับโซ่เหล็กเส้นอื่น

ในขณะที่โซ่เหล็กหลุดออก นางก็ยกโซ่เหล็กเส้นนั้นกั้นมีดของหลิวไท่เฟยไว้ทันที

หลิวไท่เฟยรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก นางแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าลั่วชิงยวน นางต้องไม่หนีจากเรื่องนี้!

นางต้องต่อสู้เพื่อหาทางออกให้กับองค์ชายเจ็ด!

เนื่องจากโซ่เหล็กที่มือขวาของนางเริ่มหลวม ลั่วชิงยวนจึงสามารถขยับร่างกายของนางได้ นางหลบไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของหลิวไท่เฟย จากนั้นนางจึงจับยันต์ด้วยปลายนิ้วของนางแล้วเรียกเจินหลันเบา ๆ

ยันต์นั่นพุ่งโจมตีไปที่กลไกบนผนังทันที

และร่างของเจินหลันก็รีบมุ่งหน้าไปที่กำแพงเช่นกัน

กลไกส่งเสียงดังคลิกและทุกอย่างก็กลับเป็นดังเดิม

ฟู่จิ่งหลีถูกปล่อยตัวเช่นกัน

ในขณะที่หลิวไท่เฟยกระโจนเข้าหาลั่วชิงหยวน นางกลับถูกลั่วชิงยวนถีบออกไป

นางพยุงฟู่จิ่งหลีขึ้นมาแล้ววิ่งออกไป “เร็วเข้า”

หลิวไท่เฟยซึ่งนอนอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มอย่างเย็นชา “เจ้าออกไปไม่ได้”

ลั่วชิงยวนและฟู่จิ่งหลีกำลังจะหนีออกจากห้อง แต่ทันใดนั้นข้อเท้าของนางกลับถูกบีบจนแน่น เป็นหลิวไท่เฟยที่คว้าข้อเท้าของนางเอาไว้

ในไม่ช้าประตูกำลังจะปิดลง

ด้วยความสิ้นหวังลั่วชิงยวนจึงผลักฟู่จิ่งหลีออกจากประตู นางเตะหลิวไท่เฟยหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายก็จับนางไว้แน่นราวกับว่าต้องการชีวิตของนาง

ประตูห้องปิดสนิท ทางออกทั้งหมดถูกปิดผนึกอย่างแน่นหนา

“ท่านคิดว่าหากท่านฆ่าหม่อมฉันแล้ว พวกเขาก็จะปล่อยฟู่จิ่งหลีไปหรือ? ฟู่จิ่งหลีรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว พระองค์จะต้องหาทางแก้แค้นให้กับพระมารดาเท่านั้น!”

“ไม่ช้าก็เร็ว อย่างไรก็ต้องเป็นศัตรูกับพวกเขา!”

หลิวไท่เฟยตัวแข็งทื่ออย่างกะทันหัน นางข่วนขาของลั่วชิงยวนอย่างบ้าคลั่ง “ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า! ทั้งหมดนั่นเป็นเจ้าที่ผิด! เขามิเกี่ยวอันใดกับเรื่องทั้งหมดนี้! เจ้าทำลายเขา!”

“ตายซะ ไปตายซะ” หลิวไท่เฟยคว้าเชือกที่มุมห้องแล้วดึงทันที

ทันใดนั้น ลั่วชิงยวนก็ได้ยินเสียงน้ำไหล

ไม่!

“ข้าถูกหลอก...” นางพึมพำ

ลั่วชิงยวนตกใจแล้วพูดว่า “ว่ากระไรนะ?”

เจินหลันเงยหน้าขึ้นมองนางทั้งน้ำตา “ข้าถูกหลอก”

เมื่อนางพูดจบนางก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะ "ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างสมกับเป็นไทเฮาจริง ๆ! พวกเราต่างก็เป็นหมากในมือของนางทั้งหมด พวกเราทุกคน!"

ภายในใจของลั่วชิงยวนสั่นไหว “เจ้าหมายถึงอะไร?”

จู่ ๆ ร่างของเจินหลันก็แยกออกครู่หนึ่ง นางร่ำไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด พร้อมกับกอดศีรษะของนางไว้แน่น

ลั่วชิงยวนตกใจเมื่อเห็นว่ามีเปลวไฟจุดติดไว้ที่ขาของเจินหลัน นางจึงพูดด้วยความตกใจว่า “วิญญาณของเจ้าถูกใครบางคนควบคุมมานานแล้ว!”

เจินหลันอดทนต่อความเจ็บปวด ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

นางหลั่งน้ำตาและออกแรงทั้งหมดเพื่อปลุกแรงลมและกระแทกอย่างแรงไปที่ประตู

“ขอบคุณที่ทำให้ข้าเข้าใจทุกอย่าง ข้าจะช่วยเจ้าเอง”

ทันใดนั้น ลมแรงก็พัดภายในห้อง หลิวไท่เฟยจุดไม้ขีดไฟในอ้อมแขนของนาง นางพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงแรงลม