ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 658

ทันทีที่พวกเขาสบตากัน ก็เป็นเรื่องยากสำหรับทั้งสองที่จะสงบสติอารมณ์ลงได้

ฟู่เฉินหวนมองไปทางอื่นทันทีพลางพูดอย่างใจเย็น “หลิวไท่เฟยสิ้นพระชนม์แล้ว ไทเฮาจะมิปล่อยเจ้าไป พระนางจะตั้งคำถามกับเจ้าอย่างแน่นอน”

“เจ้าเพียงบอกว่าหลิวไท่เฟยเชิญเจ้ามาเป็นแขก เจ้ามิรู้เรื่องอันใด”

ลั่วชิงยวนรู้ว่าการตายของหลิวไท่เฟยจะไม่จบลงง่าย ๆ และคำพูดของฟู่เฉินหวนคือสิ่งที่เขาตั้งใจแบกรับเรื่องเหล่านี้ไว้เอง

หลังจากมองไปรอบ ๆ แล้วเห็นว่าไม่มีผู้ใดสนใจพวกเขา ลั่วชิงยวนจึงลดเสียงลงและพูดว่า “ไทเฮาอยู่เบื้องหลังกลียุคในวัง หลิวไท่เฟยเป็นเพียงเบี้ยในมือของไทเฮา รวมทั้งเจินหลันก็ถูกใช้โดยไทเฮาด้วยเช่นกัน”

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินคำพูดนี้ เขาก็มองดูนางด้วยความตกใจ

“มีอะไรผิดปกติหรือ?” ลั่วชิงยวนมองเขาอย่างสงสัย

ฟู่เฉินหวนมองไปทางอื่นอีกครั้งแล้วพูดว่า “ข้าคิดมิถึงว่าเจ้าจะบอกข้าเรื่องนี้”

ลั่วชิงยวนรู้เรื่องกลียุคในวังเมื่อใด เหตุใดนางจึงเอ่ยความลับของกลียุคในวังให้เขาฟัง

แน่นอนว่าฟู่เฉินหวนไม่รู้ว่า ลั่วชิงยวนรู้เรื่องกลียุคในวังมาเป็นเวลานานแล้ว และนางยังรู้ด้วยว่าฟู่เฉินหวนกำลังติดตามค้นหาเบาะแสของเหตุการณ์นั้น

ฟู่เฉินหวนเหลือบมองที่เท้าของลั่วชิงยวนแล้วพูดว่า “ข้าจะส่งคนให้มารับเจ้ากลับไป”

ในเวลานี้ ฟู่จิ่งหลีก็เดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ให้ข้าเป็นคนพานางกลับไปเองเถิด”

“หากไทเฮาส่งคนมาเชิญพวกเขาระหว่างทาง พวกเขาคงไม่สามารถหลบเลี่ยงได้”

ฟู่เฉินหวนก็คิดว่ามันสมเหตุสมผลเช่นกัน เช่นนั้นเขาจึงพยักหน้า “เป็นหน้าที่ของเจ้าแล้ว”

หลังจากนั้นเขาก็ตบไหล่ของฟู่จิ่งหลี

ฟู่จิ่งหลีพยักหน้า พร้อมกับเอ่ยถามลั่วชิงยวนว่า “เป็นอย่างไรบ้าง? ท่านยังเดินได้อยู่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนลุกขึ้นยืนทันที “หม่อมฉันเดินได้”

แม้ว่าจะมีอาการเจ็บอยู่บ้างแต่ก็ไม่ส่งผลต่อการเดิน เพียงแต่เดินช้าลงเล็กน้อย

ฟู่จิ่งหลีพยุงนางอย่างระมัดระวัง และทั้งสองก็เดินออกจากวังหลวง

ระหว่างทางพวกเขาเห็นราชองครักษ์หลายคนวิ่งเข้ามาหานาง

หัวใจของฟู่จิ่งหลีก็หนักอึ้งเช่นกัน เขาไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดทาง

“เหตุใดวันนี้ท่านถึงมาที่นี่?” ลั่วชิงยวนถามด้วยความสับสน

ฟู่จิ่งหลีไม่ได้ปิดบังอะไร เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "เมื่อวานข้าได้ยินท่านกับพี่สามคุยกัน จึงแอบติดตามท่านมาที่นี่ในวันนี้”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เป็นเช่นนี้สินะ”