ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 67

ลั่วชิงยวนตัวดี วันดี ๆ ของนางจบลงแล้ว!

แววตาของนางเย็นเยียบและดุร้าย

……

เมื่อซูโหยวส่งอาภรณ์มาให้ ลั่วชิงยวนตกใจมาก นางไม่ได้คิดเลยสักนิดว่า ฟู่เฉินหวนจะให้ซูโหยวมอบอาภรณ์ให้นางจริง ๆ

มองดูชุดอันประณีตงดงามที่เป็นสีแดงเพลิงที่อยู่บนโต๊ะ จือเฉาประหลาดใจมากและพูดว่า “พระชายามาลองกันเถิดเจ้าค่ะ”

จือเฉาช่วยนางผลัดผ้า แต่ขนาดของชุดนั้นเกือบจะเท่าเมื่อก่อน แน่นนิดหน่อย ใส่ไม่สบายนัก

“ดูเหมือนว่าท่านอ๋องจะไม่รู้ว่าพระชายาน้ำหนักขึ้นเล็กน้อยนะเพคะ อาภรณ์นี้ดูสำรวยนัก ท่านสวมแล้วก็ต้องระวังการเคลื่อนไหวนะเจ้าคะ มิเช่นนั้นมันจะขาดได้ง่าย” จือเฉาจัดไปด้วย พูดไปด้วย

“พอแล้ว พอแล้ว ถอดออกเถอะ ทรมานจะตายอยู่แล้ว” ลั่วชิงยวนถอดออกทันที

จือเฉาพับอาภรณ์อย่างเรียบร้อยและใส่กลับเข้าไปในกล่องผ้า “แล้วพระชายาอยากใส่ชุดใดไปงานเลี้ยงวังหลวงเล่าเจ้าคะ?”

“ดูดีทั้งสองชุดเลย แต่ชุดหนึ่งใส่สบายหน่อย อีกชุดหนึ่งดูแน่นกว่าเล็กน้อย แต่ชุดนี้ท่านอ๋องทรงมอบให้เจ้าค่ะ”

ลั่วชิงยวนมองดู ทำหน้าบึ้งและพูดว่า “ชุดนี้สิ เราจะได้เลี่ยงปัญหาจากเขา”

ไม่ให้ยังดีกว่า ให้แล้วนางก็ต้องใส่

การเปรียบเทียบเช่นนี้ ฟู่อวิ๋นโจวใส่ใจในการเตรียมมากจริง ๆ แม้นางจะอ้วนขึ้นนิดหน่อยก็รู้ แต่สำหรับฟู่เฉินหวน คงจะแค่สั่งซูโหยวให้ไปเตรียมแบบขอไปที

แต่ชุดนี้ดันไม่พอดีตัว แม้แต่จะใส่ยังไม่ได้เลย

……

สำหรับงานฉลองไหว้พระจันทร์ในวังหลวง ลั่วชิงยวนนั่งอยู่หน้ากระจกทองสัมฤทธิ์เพื่อแต่งหน้า และผลัดผ้าในช่วงบ่าย

รอจนคนรับใช้มาเชิญ ลั่วชิงยวนก็เตรียมจะออกเดินทาง

แค่เดินออกจากประตู เมื่อลงบันได จู่ ๆ เท้าก็ลื่นไถล เกือบจะล้มลงไปทั้งตัว

จือเฉาและแม่บ้านเติ้งรีบมาประคองนางและพูดว่า “พระชายา ระวังเจ้าค่ะ!”