“ข้ารู้ว่าพระชายาห่วงใยด้วยความปรารถนาดี แต่หากข้าถูกกำหนดให้ตาย เพื่อปกป้องครอบครัวและแคว้น ข้าจะสละชีวิตเพื่อสร้างความสงบสุขให้กับผู้คน ข้าก็พร้อมยอมตาย! ข้าจะไม่เสียใจ!”
“ข้าหวังว่าหากมีครั้งต่อไป พระชายาจะไม่ยื่นมือมาช่วยข้าอีก ข้ามิอยากให้ใครต้องชดใช้”
“การนองเลือดของทหารในสนามรบก็เพื่อปกป้องครอบครัวและผู้คนนับล้านที่อยู่เบื้องหลัง มิใช่การสละครอบครัวเพื่อความอยู่รอด”
ฉินเชียนหลี่กล่าวพร้อมกับจ้องมองไปในดวงตาของฉินไป๋หลี่อย่างเศร้าโศก
หลังจากที่ลั่วชิงยวนได้ยินคำพูดนี้แล้ว หัวใจของนางก็สั่นไหว เลือดของนางก็เดือดพล่านทันที
“ข้าเข้าใจแล้ว” ลั่วชิงยวนยิ้ม
ฉินไป๋หลี่ขมวดคิ้วและจับมือของฉินเชียนหลี่ “พี่ใหญ่ ข้าบอกท่านแล้วว่าดวงตาของข้ามิเกี่ยวข้องกับท่าน ท่านมิต้องรู้สึกผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“เป็นข้าเองที่ไม่รู้จักผู้อื่นให้ดี ข้าเก็บฮุ่ยเซียงหลิวไว้ข้างกายก็สมควรแล้วที่ข้าเป็นเช่นนี้!”
เมื่อมองดูพวกเขาทั้งสองทะเลาะกันไปมา ก็พูดได้ว่าทั้งสองรักใคร่กันอย่างแท้จริง
ลั่วชิงยวนขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว “เช่นนั้น เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว อย่าไปสนใจเลย”
“ข้าขอดูหน่อยว่าดวงตาของคุณชายรองฟื้นตัวเป็นอย่างไรบ้าง?”
ลั่วชิงยวนคว้าข้อมือของฉินไป๋หลี่และตรวจชีพจรของเขาทันที
กำลังภายในและเลือดพลุ่งพล่าน เส้นลมปราณเปิดกว้าง สุขภาพโดยรวมดีมากไม่มีสัญญาณของความอ่อนแอเลยแม้แต่น้อย
นางเปิดเปลือกตาของฉินไป๋หลี่อีกครั้ง ก่อนจะยกมือของเขาขึ้นแล้วเขย่า
“ท่านมองเห็นได้มากเพียงใด?”
ฉินไป๋หลี่ตอบ “ข้าเห็นเงาที่คลุมเครือ แต่มองเห็นมิชัดเจนนัก”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ไม่มีอะไรแย่ลง ดวงตาของท่านกำลังพัฒนาไปในทิศทางที่ดี! ท่านสามารถใช้ใบเทียบยาที่ข้าให้ไว้ต่อไปได้!"
“ท่านสามารถฝึกฝนวรยุทธเป็นประจำเพื่อเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแรง ซึ่งจะช่วยให้ท่านฟื้นตัวเร็วขึ้น”
ฉินไป๋หลี่พยักหน้า “ขอรับ”
ฉินเชียนหลี่ก็มีความสุขมากเช่นกัน “ขอบคุณท่าน พระชายา!”
“เช่นนั้นแล้ว ท่านจะไปล่าสัตว์ในฤดูใบไม้ผลิเพื่อที่ท่านจะได้ผ่อนคลายด้วยงั้นหรือ?” ลั่วชิงยวนถามอย่างสงสัย
ฉินเชียนหลี่ตอบว่า “เหตุผลหลักคือการหารือกับองค์จักรพรรดิเกี่ยวกับการเสริมสร้างการป้องกันแคว้น จำเป็นจะต้องมีการจัดสรรเงินจำนวนมาก แต่กลับได้รับเสียงการคัดค้านจากราชสำนัก เช่นนั้นข้าจึงใช้โอกาสนี้เพื่อขอคำแนะนำจากองค์จักรพรรดิเท่านั้น”
“ทว่า ท่านก็พาไป๋หลี่ไปพักผ่อนและชมทิวทัศน์ให้มากขึ้น บางทีดวงตาของเขาอาจฟื้นตัวเร็วขึ้น”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “การเดินให้มากขึ้นย่อมดีต่อการฟื้นฟูดวงตาอย่างแน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...