“หม่อมฉันคิดว่านั่นจะทำให้การร่ายรำดูงดงามจนมิอาจมีใครเทียบได้ทีเดียว”
ทันทีที่คำพูดของเหยียนหน่ายซินจบลง เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นมาทันที
เสียงหัวเราะปรากฏขึ้นอย่างฉับพลันในห้องโถงอันเงียบสงบแห่งนี้
เหยียนหน่ายซินมองไปที่เว่ยอวิ๋นเซี๋ย “เจ้าหัวเราะอะไร?”
เว่ยอวิ๋นเซี๋ยยิ้มและพูดว่า “คุณหนูเหยียน ท่านมิรู้เหรอว่าลั่วชิงยวนเป็นสตรีอัปลักษณ์ที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงแห่งนี้ เมื่อนางอภิเษกกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ หลายคนต่างพูดกันว่านางคือคางคกหมายกินเนื้อหงส์”
“ท่านคงสามารถจินตนาการได้ว่านางมีใบหน้าที่น่าเกลียดมากเพียงใด”
“ได้ยินมาว่านางถูกงูกัด จึงมีฝีเต็มหน้า”
“หากท่านอยากให้นางถอดหน้ากากแล้วร่ายรำ ข้าเกรงว่าจะดูน่าเกลียด น่าขยะแขยงจนแทบคลื่นไส้อาเจียน!”
การเย้ยหยันอย่างไร้ยางอายของเว่ยอวิ๋นเซี๋ยก็เหมือนกับการเปลื้องผ้าของลั่วชิงยวนต่อหน้าธารกำนัล เปิดเผยสิ่งที่นางกลัวต่อสาธารณะและเหยียบย่ำนางตามอำเภอใจ
ย่อมทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกอับอายอย่างแน่นอน
ทว่า เว่ยอวิ๋นเซี๋ยจะรู้ได้อย่างไรว่าในขณะนี้หัวใจของลั่วชิงยวนกลับสงบเป็นพิเศษ แต่ดวงตาของนางเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร
หลังจากที่เหยียนหน่ายซินได้ยินคำพูดเหล่านี้ นางก็แสดงสีหน้ารังเกียจและยังทำท่าทางปกปิดใบหน้าเพียงเพราะนางได้ยินสิ่งนี้จึงรู้สึกคลื่นไส้และอยากอาเจียน
ลั่วเยวี่ยอิงซึ้งอยู่ข้าง ๆ กำลังแสยะยิ้มบนริมฝีปากของนาง
ลั่วชิงยวนมองดูสีหน้าของคนเหล่านี้ และการแสดงที่พวกเขาจัดเตรียมไว้ด้วยสายตาอันเย็นชา
“หากเช่นนั้นแล้วก็ลืมไปเสียเถอะ”
“พระชายา โปรดเริ่มแสดงได้แล้ว” เหยียนหน่ายซินเตือนนาง น้ำเสียงของนางดูเฉยเมยมากขึ้น อีกทั้งยังแสดงความรังเกียจ
ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เช่นนั้น หม่อมฉันจะเริ่มแล้ว คุณหนูเหยียนโปรดให้กำลังใจและตั้งใจดูเถิด”
น้ำเสียงของนางเย็นชาราวกับน้ำแข็งอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นนางก็หันดาบในมือของนาง แตะพื้นเบา ๆ ด้วยวิชาตัวเบาของนาง จากนั้นก็ชี้ดาบยาวไปที่ใบหน้าของเหยียนหน่ายซินทันที
ความเร็วนั้นเร็วมากจนไม่มีใครสามารถโต้ตอบได้
เมื่อพวกเขาเห็นดาบของลั่วชิงยวนชี้ไปที่เหยียนหน่ายซิน เหล่าราชองครักษ์ก็ชักดาบออกมาทันที
ในขณะนั้น เหยียนหน่ายซินรู้สึกกลัวเสียจนตัวแข็ง นางถึงกับลืมร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ ขาของนางอ่อนแรงอย่างมาก
ทว่า ขณะที่ราชองครักษ์กำลังจะลงมือ ทันใดนั้น ลั่วชิงยวนก็หันข้อมือของนาง ก่อนที่ดาบยาวจะหันไปในทิศทางเป็นวงกลม ร่างของนางก็กระโดดออกมาอย่างสง่างามและงดงามราวกับนกกระเรียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...