ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 678

มารดาของเขาก็ชอบร่ายรำใต้แสงจันทร์ด้วยเช่นกัน!

ลั่วเยวี่ยอิง ​พยักหน้า “เพคะ”

ลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกภูมิใจ ด้วยคำแนะนำของบิดาที่มอบให้แก่นางนั้นได้ผลจริง ๆ!

……

ลั่วชิงยวนจากไปแล้วเดินตรงกลับไปยังที่พักของนาง

เมื่อเข้าไปในลานตำหนัก นางก็เห็นร่างโปร่งสีขาวภายใต้แสงจันทร์ แสงจันทร์ตกกระทบร่างอันหล่อเหลาและเสื้อผ้าสีขาวของเขา ท่ามกลางแสงสว่างนั้น เขาดูราวกับเทพเซียนที่มาจุติลงในโลกมนุษย์

“องค์ชายห้า?” ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้า

“ท่านมิได้ไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำหรือ?”

ฟู่อวิ๋นโจวยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ไม่สำคัญว่าข้าจะไปหรือไม่”

“เจ้าว่างหรือไม่? ไปเดินเล่นด้วยกันได้หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนต้องการปฏิเสธ แต่ทิวทัศน์บนภูเขานั้นงดงามมากจริง ๆ อีกทั้งเวลานี้นางก็ยังไม่ง่วงนอน ด้วยความเบื่อหน่ายนางจึงตอบตกลง

“เพคะ”

ทั้งสองคนเดินออกจากตำหนักไปเดินเล่น

ลมยามค่ำคืนอันหนาวเย็นทำให้ฟู่อวิ๋นโจวซึ่งสวมอาภรณ์เพียงบาง ๆ เริ่มไอขณะที่เดินออกไปไกลเรื่อย ๆ

ลั่วชิงยวนหยุดเดิน ก่อนที่จะเอ่ยว่า “เหตุใดท่านมิกลับไปสวมอาภรณ์ที่หนากว่านี้เพคะ?”

ฟู่อวิ๋นโจวส่ายหน้า “ข้าชินแล้ว เดินต่อไปกันเถอะ”

ลั่วชิงยวนเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง นางอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ท่านหาได้จำเป็นต้องฝืนถึงเพียงนี้ไม่ ท่านมิกล้าแม้แต่จะรักษาร่างกายด้วยซ้ำไป”

ฟู่อวิ๋นโจวยิ้ม “โชคชะตาของทุกคนล้วนแตกต่างกัน ไม่เพียงแต่ชาติกำเนิดที่แตกต่างเท่านั้น การใช้ชีวิตก็แตกต่างเช่นกันด้วย สิ่งที่ข้าทำได้มีเพียงแค่นี้เท่านั้น"

“หากมิใช่เพราะสิ่งนี้ ข้าเกรงว่าแม้แต่การล่าสัตว์ในฤดูใบไม้ผลินี้ข้าก็มิอาจมาได้”

“หากเจ้าสามารถทำสิ่งที่เจ้าชอบได้ในชีวิตที่มีข้อจำกัด และมองเห็นความกว้างใหญ่ของใต้หล้านี้ได้อย่างใกล้ชิด ก็นับว่าชีวิตนี้จะมิสูญเปล่าแล้ว”

ฟู่อวิ๋นโจวชื่นชมแสงจันทร์อันงดงามด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ของเขาดีขึ้นหลังจากที่เขาเดินขึ้นมาบนภูเขา

ลั่วชิงยวนยิ้มพลางพูดว่า “เป็นเรื่องดีที่ท่านมีความคิดเช่นนี้ อย่ากังวลไปเลยเพคะ ท่านมืใช่คนอายุสั้น ใต้หล้าแห่งนี้กว้างใหญ่มากนัก มิหน้ำซ้ำยังมีทิวทัศน์อีกมากมายรอคอยให้ท่านได้ไปเยือนชม”

เมื่อมองดูสีหน้าจริงจังของนาง ฟู่อวิ๋นโจวก็รู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา “ข้าขอยืมคำพูดดี ๆ เหล่านี้ได้หรือไม่?”