ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 679

ไม่มีใครสามารถแทนที่ตำแหน่งของลั่วเยวี่ยอิงในใจของฟู่เฉินหวนได้

นางเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี

ทว่าเมื่อนางเห็นสิ่งเหล่านี้ด้วยตาแล้วก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็มิใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก

ฟู่อวิ๋นโจวยิ้มแล้วพูดว่า “ข้าจะพาเจ้าไปที่สักแห่ง”

“ไปที่ใด?” ลั่วชิงยวนอยากรู้อยากเห็น

“ตามข้ามา!” ฟู่อวิ๋นโจวพูดแล้วพานางออกไปอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองเดินไปผ่านทางอันคดเคี้ยวหลายต่อหลายครั้งจนมาถึงสวนขนาดใหญ่ ชิงช้าที่สร้างด้วยเถาวัลย์พลิ้วไหวตามสายลม และรอบสวนก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้

“วันนี้ข้าค้นพบที่แห่งนี้โดยบังเอิญ ทิวทัศน์งดงามเช่นนี้อาจทำให้เจ้ารู้สึกดีขึ้นได้”

ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องในลานกว้าง ทั่วทั้งสวนเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของมวลหมู่ดอกไม้และต้นไม้ ชิงช้าขนาดใหญ่ทำให้ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะนั่งบนนั้น ฟู่อวิ๋นโจวก้าวไปข้างหน้าและแกว่งชิงช้านั้นอย่างแรง

ลั่วชิงยวนเริ่มแกว่งไปมา

“โอ้ ช่างสูงนัก” เมื่อไปถึงจุดสูงสุด ลั่วชิงยวนก็ยังคงมองเห็นแสงไฟในส่วนอื่นของวัง ทุกสิ่งสว่างไสวอย่างสวยงามมากจริง ๆ!

เมื่อเห็นลั่วชิงยวนมีความสุขมาก ฟู่อวิ๋นโจวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุขเช่นกัน ชิงช้าที่เขาทำเมื่อคืนนี้ไม่ได้ไร้ประโยชน์

ลั่วชิงยวนหยุดแกว่งชิงช้าอย่างรวดเร็ว นางกระโดดลงจากชิงช้า ก่อนที่จะผลักฟู่อวิ๋นโจวขึ้นไปบ้าง “ขึ้นไปดูสิ ทิวทัศน์บนนั้นงดงามนักเพคะ!”

ฟู่อวิ๋นโจวตกใจและปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “ไม่ ข้าทำไม่ได้ มันสูงเกินไป”

“ท่านกลัวอะไร หม่อมฉันจะไม่ปล่อยให้ท่านร่วงลงมาหรอก รีบจับไว้ให้แน่นเพคะ” ลั่วชิงยวนพูดพลางผลักฟู่อวิ๋นโจวอย่างแรง

ภายในไม่กี่วินาที ฟู่อวิ๋นโจวก็ถูกผลักขึ้นสู่ที่สูง

ฟู่อวิ๋นโจวจับเชือกไว้แน่นแล้วออกแรงเหวี่ยงขึ้นสูง เขามองเห็นทิวทัศน์อันงดงามที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อเขาหันกลับมา เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะของสตรีที่อยู่ข้างหลังเขา

ความสุขอันริบหรี่แล่นเข้ามาภายในใจเขาทันที

งานเลี้ยงในห้องโถงใหญ่จบลง หลายคนกลับไปพักผ่อน และก็มีผู้คนเพิ่มมากขึ้น

ฟู่อวิ๋นโจวเรียกลั่วชิงยวนออกไป

พวกเขากลัวว่าหากใครมาเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันแล้วจะพูดคำอันไม่น่าฟังออกไป

ลั่วชิงยวนกลับไปที่เรือนของนาง เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วนางก็ปิดไฟเพื่อเข้านอน